Zgodnie z zasadą trwałości decyzji rozstrzygnięcia spraw podatkowych, od których nie służy odwołanie, są ostateczne. Oznacza to, że podatnik po zapadnięciu decyzji zasadniczo może ją zaskarżyć tylko w ramach procedury odwoławczej. Często zdarza się jednak, że podatnicy przegapiają termin na złożenie odwołania albo nie odbierają pism i nie zdają sobie sprawy ze sposobu zakończenia sprawy.
Decyzje, od których nie służy już odwołanie, obowiązują, nawet jeśli są ewidentnie wadliwe. Co za tym idzie, organy mogą na ich podstawie prowadzić postępowanie egzekucyjne zmierzające do przymusowego wyegzekwowania należności.
Zasada trwałości decyzji jest jedną z fundamentalnych zasad postępowania podatkowego, ale na szczęście od każdej zasady istnieją wyjątki.
W kilku przypadkach
Ordynacja podatkowa przewiduje kilka okoliczności uzasadniających wznowienie postępowania. Przesłanki zawarte w art. 240 ust. 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) umożliwiają uchylenie decyzji ostatecznej i wydanie nowego rozstrzygnięcia. Najczęściej wznawia się postępowanie, gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję (art. 240 ust. 1 pkt 5 o.p.). Jest to bardzo użyteczne narzędzie, ponieważ wznowienie postępowania może doprowadzić do zwrotu nadpłaconego podatku.
Dowód w sprawie...
W art. 180 o.p. określono, co należy rozumieć pod pojęciem dowodów. Zgodnie z tym przepisem jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Z tego wynika, że zakres tego, co może być podstawą wznowienia postępowania, jest bardzo szeroki. Trzeba tylko pamiętać, aby dowód miał znaczenie dla rozpatrywanej sprawy. Warunek dotyczący legalności dowodu w praktyce jest natomiast bardzo trudny do niespełnienia.
