Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, pomimo uchylenia niekorzystnej dla podatnika interpretacji burmistrza, nie zgodził się do końca z podatnikiem planującym znaczne zmniejszenie wysokości podatku od nieruchomości.
Sprawa dotyczy spółki, która jest użytkownikiem wieczystym zabudowanego gruntu. Nieruchomość składa się z wielu działek ewidencyjnych ujętych w jednej księdze wieczystej. Stoi na niej kilkanaście budynków. Spółka opisała, że rozważa ustanowienie odrębnej własności (dwóch lub więcej) samodzielnych lokali, w co najmniej jednym budynku posadowionym na każdej z tych nieruchomości.
Po wyodrębnieniu tych lokali w budynku nie pozostaną żadne inne lokale, a wszystkie pozostałe powierzchnie będą we współwłasności nieruchomości wspólnej.
Pytania dotyczyły opodatkowania pozostałych części budynków i gruntu.
Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek zapłaty podatku od gruntu oraz części wspólnych stanowiących współwłasność ciąży na współwłaścicielach lokali w proporcji odpowiadającej częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku. To ewidentny błąd, dzięki któremu wydzielenie lokali pozwala na uniknięcie daniny od sporej części wspólnej powierzchni – im mniejsze wydzielone lokale i większa część wspólna, tym lepiej, bo współwłaściciele płacą od tej ostatniej tylko mały ułamek podatku.