Taki wniosek płynie z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 24 maja 2018 r. (0111-KDIB4.4014.132.2018.2.BD).
Podatniczka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w celu potwierdzenia konsekwencji podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych związanych z zawarciem w Holandii umowy pożyczki. Przedmiotowa umowa została zawarta poza granicami Polski pomiędzy osobami fizycznymi: pożyczkodawcą był obywatel Holandii, a pożyczkobiorcami małżeństwo z Polski (nieposiadające rozdzielności majątkowej). Pieniądze zostały przekazane z konta holenderskiego na konto walutowe pożyczkobiorców prowadzone w polskim banku. Pożyczkobiorcy uiścili podatek od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem ww. umowy, lecz nabrali wątpliwości czy faktycznie obowiązek podatkowy w tym podatku powstał. We wniosku o wydanie interpretacji podatkowej pożyczkobiorcy stanęli na stanowisku, że podatek był nienależny, ponieważ do zawarcia umowy doszło poza granicami naszego kraju i w momencie udzielenia pożyczki środki pieniężne również były ulokowane za granicą. Organ podatkowy przyznał pożyczkobiorcom rację.
Czytaj także: Kiedy pożyczka podlega opodatkowaniu PCC
Komentarz autorki
Anna Wrześniewska, starsza menedżerka w dziale doradztwa podatkowego Deloitte
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o PCC), podatkowi temu podlegają w szczególności umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę. Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2 proc. kwoty pożyczki (lub kwoty każdej transzy).