Rozliczenie dochodów uzyskanych za granicą bywa bardziej skomplikowane niż krajowych. Zależy to od wielu czynników, w tym od tego, gdzie mieszka podatnik i w jakim kraju uzyskuje te dochody.
Można się w ogóle nie interesować składaniem PIT w Polsce, jeśli dochody danej osoby pochodzą w całości z zagranicy i osoba ta ma tam tzw. centrum interesów życiowych albo przebywała tam dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym. Pojęcie „centrum interesów" nie jest jednoznaczne, ale zwykle władze skarbowe rozumieją to jako posiadanie mieszkania w danym kraju, fakt, że mieszka tam najbliższa rodzina, z którą podatnik utrzymuje kontakt, a także np. działanie w lokalnych organizacjach społecznych. Trzeba też pamiętać, że nawet jeśli podatnik nic nie zarabia w Polsce, to powinien jednak złożyć w naszym kraju zeznanie roczne, gdy będzie chciał skorzystać z rozliczenia preferencyjnego: z małżonkiem albo w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.
Gdy jednak dana osoba jest związana życiowo z Polską, to choćby zarabiała za granicą, powinna się rozliczyć z polskim fiskusem. W takiej sytuacji dochody zagraniczne rozlicza się jedną z dwóch metod: wyłączenia z progresją albo odliczenia proporcjonalnego. Wynika to z treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z krajem, w którym osiągnięto przychody. Pełna lista umów podatkowych zawartych przez Polskę jest dostępna w internecie pod adresem finanse.mf.gov.pl w zakładce „ABC podatków – umowy międzynarodowe".
Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą. Jest on zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu – podlegającego opodatkowaniu w Polsce – stosuje się jednak stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą. Metoda ta jest stosowana w rozliczeniach z większością państw europejskich, w tym z Francją, Niemcami, Czechami, Wielką Brytanią, Hiszpanią, Włochami czy Austrią.
Metoda odliczenia proporcjonalnego oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Metodę odliczenia proporcjonalnego przewiduje się m.in. w umowach zawartych z: Belgią, Holandią, Kazachstanem, Rosją i Stanami Zjednoczonymi.
