Cieślik & Górski: Rekonstrukcja celebrytów

Groza narasta. Jak tak dalej pójdzie, w Polsce zostanie ogłoszony kult Prezesa i w każdej gminie będzie nakaz postawienia jego pomnika o minimalnej kubaturze dwóch wież ze Srebrnej. Dzieci w szkołach, zamiast się uczyć, będą oglądać Wiadomości TVP i recytować wiersze Rymkiewicza. I spełni się proroctwo, że Macierewicz w skórzanym płaszczu zasiądzie w alei Szucha.

Na domiar złego w wyborach przepadła frakcja psychiatryczna. Np. posłanka Scheuring-Wielgus, która tak walczy o prawa zwierząt, że swoje psy oddała do schroniska. A co z Grzegorzem Braunem, który chce zwalczać żydowskie wpływy w „Gwiezdnych wojnach"? Co z Korwinem? Co z narodowcami? Jedna Róża Thun na cały Parlament Europejski to stanowczo za mało.

A frakcja psychiatryczna wśród celebrytów? Ma się dobrze. Krystyna Janda opublikowała rysunek staruszki klęczącej przed PiS-owcem, który rzuca jej banknot. Marek Raczkowski twierdzi, że na Kaczyńskiego głosują analfabeci, a Maciej Stuhr jest rozczarowany Polakami. Teraz czas na ruch Mai Ostaszewskiej i Magdaleny Cieleckiej. Wobec grozy sytuacji czekamy na występ w duecie.

Szykują się zmiany w rządzie, ponieważ do Brukseli pojedzie czworo ministrów i rzeczniczka. Zgodnie z logiką polityczną pierwsza do dymisji jest w tej sytuacji minister finansów, która się do Brukseli nie wybiera. Za to zgłosiła zastrzeżenia do „piątki Kaczyńskiego", że niby nie ma na to pieniędzy w budżecie. A rządu nie stać na ministrów, którzy kwestionują dogmat o nieomylności Prezesa.

Rekonstrukcja rządu to rzecz oczywista. Ale prawdopodobnie czeka nas również rekonstrukcja opozycji, a z czasem pewnie i rekonstrukcja celebrytów.

Wybory pomieszały w głowach nie tylko celebrytom. „PiS wygrał w tych kręgach wyborczych, które nie płacą podatków" – to Bronisław Komorowski. „Pomysł na pokonanie PiS? Jest. Tylko trzeba go znaleźć" – to Grzegorz Schetyna. Prezydent Nowej Soli rozważa emigrację, a Roman Giertych i Tomasz Lis twierdzą, że to wszystko wina Biedronia. A nie „wina Tuska"?

Czyli tak: pedofilia wystrzelona, Kościół odpalony, podobnie jak LGBT, dwie wieże poszły, działka Morawieckiego poleciała, nauczyciele zastrajkowali, banany zjedzone, Tusk wyfetowany i nic. W kieszeni zostaje film o SKOK-ach. I jakieś paprochy.

W obliczu tego wszystkiego jakie ma znaczenie kolejna porażka na festiwalu Eurowizji? Coroczne próby wejścia Polski do finału przypominają pomysły opozycji na pokonanie PiS-u. W cokolwiek się przebierzesz, i tak cię w końcu rozpoznają.

Na Węgrzech jest jeszcze gorzej (Fidesz – 52, PiS tylko 45 procent), o czym w powyborczy wtorek poinformowała „Gazeta Wyborcza". Odnieśliśmy wrażenie, że tę czołówkę przygotował ktoś nie całkiem przytomny. Może dlatego, że kiedy redaktor Jarosław Kurski (nie mylić z Jackiem) poznał wyniki wyborów, postanowił napić się wódki. Na Węgrzech napiłby się wina i może by miał trzeźwiejszy ogląd sytuacji.

No i gorzej jest jeszcze w Wielkiej Brytanii, gdzie wybory wygrywa Partia Brexitu, choć brexitu nie potrafią przeprowadzić od trzech lat. Do tego, co traktujemy jako przejaw typowo angielskiego poczucia humoru, do dymisji podała się premier May. Jak May, to musi być w maju. June w czerwcu, July w lipcu, a potem będą dymisje w Ministerstwie Głupich Kroków.

PiS-owcy tak się po wyborach rozhulali, że zajęli się ustawianiem Komisji Europejskiej. Już widzą na jej czele Beatę Szydło, która w polskich wyborach dostała rekordową liczbę głosów. Gdyby się udało, w Brukseli też mogłaby pobić rekord. Byłaby pierwszym szefem Komisji Europejskiej, który zna język polski. I żadnego innego.