Podczas tej uroczystości Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu powiedział: - Obok Jana Styki to właśnie Wojciech Kossak uznawany jest za malarza, któremu to monumentalne dzieło szczególnie wiele zawdzięcza. O ile Jan Styka ma już swoje miejsce w Muzeum „Panorama Racławicka”, to Kossak nie został jeszcze tak spektakularnie upamiętniony. Dzisiaj także i ten malarz ma swój pomnik w Muzeum „Panorama Racławicka” Oddziale MNWr.
Historia samej Panoramy Racławickiej jest oczywiście o wiele dłuższa. Powstała w latach 1893-1894 dla uczczenia setnej rocznicy Bitwy pod Racławicami. Gigantyczne płótno ma 15 metrów wysokości i 114 metrów szerokości. Jego pomysłodawcą był lwowski malarz Jan Styka, który zaprosił do współpracy znakomitego batalistę Wojciecha Kossaka. W projekcie, prowadzonym przez nich wspólnie pomagali im też inni artyści: Ludwik Boller, Tadeusz Popiel, Zygmunt Rozwadowski, Teodor Axentowicz, Włodzimierz Tetmajer, Wincenty Wodzinowski i Michał Sozański.
Pierwsze otwarcie Panoramy odbyło się we Lwowie w 1894 z okazji odbywającej się tam Powszechnej Wystawy Krajowej. We Lwowie była prezentowano przez 50 lat w rotundzie w Parku Stryjskim. Budynek ten w 1944 roku został zbombardowany, ale poważnie uszkodzone płótno udało się zwinąć na walec i ukryć w krużgankach klasztoru Ojców Bernardynów we Lwowie do zakończenia wojny.
W 1946 Panorama Racławicka została przywieziona ze Lwowa do Wrocławia, a rok później powołana została Komisja Odnowienia Panoramy Racławickiej z prof. Eugeniuszem Geppertem na czele. Przez kilka dekad władze PRL-u nie wyrażały jednak zgody na publiczną ekspozycję dzieła, by nie przypominało Polakom o Lwowie. Mimo to kolejne komitety doprowadziły do zbudowania rotundy w 1966/67. Niestety przez kolejne 20 lat stała niewykorzystana. Aż do 14 czerwca 1985 roku, kiedy odbyła się uroczystość otwarcia Panoramy Racławickiej we Wrocławiu.
Od tamtej pory zwiedziło ją prawie 11 milionów widzów. Panorama Racławicka stała się jedną z największych kulturalnych atrakcji Wrocławia.
