Jest to gwiazda podwójna o dziwnym zachowaniu. Analizując dane uzyskane za pomocą teleskopu, badacze odkryli 28 spadów jej jasności w ciągu zaledwie 87 dni. Teleskop Keplera obserwował gwiazdę od sierpnia do listopada 2017 roku, potem analizowano uzyskane dane, teraz badacze dzielą się swoim zdziwieniem z opinią publiczną. Zespołem kierował prof. Andrew Vanderburg z Uniwersytetu Teksasu w Austin. Gwiazda otrzymała numer katalogowy HD 139 139, znajduje się w odległości 350 lat świetlnych od Ziemi, w konstelacji Węża. Jest nieco większa i jaśniejsza od Słońca, towarzyszy jej czerwony karzeł.
Początkowo astronomowie przypuszczali , że asystują jej exoplanety przechodzące miedzy nią a Teleskopem Keplera, powodując okresowe, pozorne spadki jasności – z punktu widzenia obserwatora. Ale gdyby rzeczywiście tak było, owe momenty „zaciemnienia" powtarzałyby się regularnie. Tymczasem tak nie jest, ponieważ planety nie zbaczają chaotycznie ze swoich orbit. Naukowcy doszli więc do wniosku, że zakłócenia mają charakter „astrofizyczny". Komentując to na łamach „New Scientist", prof. Hugh Osborn z Laboratoire d'Astrophysique w Marsylii napisał: „Dzieje się coś dziwnego. Od dekady potrafimy już obserwować gwiazdy z dużą precyzją, ale po raz pierwszy spotykamy się z czymś, co wprawdzie przypomina tranzyt planetarny, ale nie ma odpowiedniej regularności. Gdyby, mimo wszystko, były to jednak planety, musiałoby ich być całe mrowie, a to jest nieprawdopodobne".
Badacze brali pod uwagę jeszcze inną możliwość – planety w stanie dezintegracji, rozpadające się, ale one także powinny wywoływać regularne, a nie chaotyczne, spadki jasności.
Niektórzy astronomowie żartują między sobą, że dziwne zachowanie HD 139 139 może być efektem działań istot rozumnych. Brali też pod uwagę wariant zakłócania jasności z powodu „czegoś" we wnętrzu jasnej gwiazdy bądź czerwonego karła. Rozważali hipotezę, według której spadki jasności mogą być powodowane chwilowymi zmianami aktywności gwiazdy, w rodzaju ciemnych plam występujących na Słońcu. Ale i to się nie klei, ponieważ małe spadki jasności nie trwają ani kilku dni, ani kilku tygodni, tak jak w przypadku plam słonecznych.
