Joanna Ćwiek: Przespane wakacje

Polityczne deklaracje dotyczące „odwołania" epidemii w Polsce nie były oczywiście w stanie zmienić sytuacji epidemiologicznej. Tym bardziej że całkowite odmrożenie gospodarki, w tym możliwość organizowania hucznych wesel, to prosta droga do zwiększenia liczby zakażeń. Do utrzymywania reżimu sanitarnego nie zachęcała także Polaków kampania prezydencka, wiece i spotkania z wyborcami, podczas których ani nie utrzymywano dystansu społecznego, ani nie było widać na twarzach maseczek. Efekty tego luzu widzimy właśnie teraz – tydzień przed powrotem dzieci i młodzieży do szkół.

W nowym roku szkolnym o to, by placówki były przygotowane do funkcjonowania w czasach zarazy, ma zadbać dyrektor szkoły. W jaki sposób? Nie wiadomo, bo ani nie ma szczegółowych wytycznych w tej sprawie, ani nikt nie znalazł dodatkowych środków na organizację nauki – zmniejszenie liczebności klas, zatrudnienie dodatkowych nauczycieli czy nawet odgrodzenie od siebie uczniów plastikowymi ekranami.

Nie ulega wątpliwości, że dzieci powinny chodzić do szkoły. Jest to istotne nie tylko ze względu na wiedzę, ale także rozwój społeczny. Ważne jednak, by były w niej bezpieczne. Zdumiewające jest, że Ministerstwo Edukacji Narodowej podeszło do tego tak optymistycznie i jeszcze na początku wakacji nie przygotowało scenariusza na wypadek drastycznego wzrostu zachorowań. Tak by wszyscy – władze szkół, dzieci, rodzice i ich pracodawcy – mogli się przygotować.

Pandemia koronawirusa wymogła cyfryzację szkół i to, co do niedawna wydawało się niewykonalne, zostało uruchomione w ciągu kilku tygodni. Byli nauczyciele, którzy ograniczali się do wysyłania uczniom kart pracy, ale byli też tacy, którzy prowadzili zajęcia online z prawdziwego zdarzenia, wykorzystując do tego np. platformy do gier. Dlatego trochę żal, że to wszystko nie przyczyniło się do tego, by zacząć dyskusję nad reformą edukacji z prawdziwego zdarzenia.