Wlutym w Trybunale zapadły kolejne ciekawe i ważne orzeczenia. Jedno z nich dotyczyło wolności wypowiedzi adwokata. Zaczęło się od listu adwokata do portugalskiego odpowiednika Krajowej Rady Sadownictwa, w którym zarzucał sędziemu przyjmowanie łapówek, naruszenie etyki zawodowej oraz brak bezstronności w postępowaniu cywilnym przeciwko pozwanej, której był pełnomocnikiem (Pais Pires de Lima przeciwko Portugalii, skarga nr 70465/12). Wnosił o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Urażony sędzia wytoczył powództwo cywilne o ochronę dóbr osobistych, które zakończyło się zasądzeniem na rzecz sędziego zadośćuczynienia w wysokości 50 tys. euro.
Czytaj także: Problem z wpisem do akt stanu cywilnego dziecka dwóch matek
Zadośćuczynienia i odsiadki w aresztach
Trybunał w swoim wyroku przypomniał, że każde orzeczenie przyznające zadośćuczynienie za zniesławienie musi przejść test proporcjonalności. Jakkolwiek to było oparte na mocnych i właściwych przesłankach, to jednak kwota zadośćuczynienia (50 tys. euro) jest nadmierna, zwłaszcza że zarzuty nie zostały uczynione publicznie, ale w drodze skargi do KRS, organu uprawnionego do postępowań dyscyplinarnych przeciwko sędziom. Skarżący nie powinien być pociągany do odpowiedzialności za zarzuty złożone w tajnej procedurze. Dlatego tak duża kwota zadośćuczynienia musi być postrzegana jako zniechęcająca adwokatów, zwłaszcza reprezentujących interesy swoich klientów. W ocenie Trybunału doszło więc do naruszenia art. 10 konwencji.
W lutym Trybunał strasburski poświęcił również sporo miejsca warunkom odbywania kar czy też aresztu. Uznał, że władze muszą zapewnić skarżącemu cierpiącemu na chorobę psychiczną odpowiednie warunki pozbawienia wolności w jednostce penitencjarnej, zdolnej zapewnić mu leczenie psychiatryczne oraz właściwą opiekę medyczną (Gömi przeciwko Turcji, skarga nr 38704/11). Sprawa była na tyle poważna, że Trybunał w wyroku wskazał na podstawie art. 46 konwencji konieczność natychmiastowego skierowania skarżącego do takiej jednostki.
W innej skardze osadzony (Mammadov i inni przeciwko Azerbejdżanowi, skarga nr 35432/07) zarzucał, że był źle traktowany i że nie zapewniono mu pomocy medycznej w związku wysokim ciśnieniem, prostatą oraz nadaktywnością tarczycy.
