Profile genetyczne dwóch wymarłych gatunków ssaków – mamuta, który wyewoluował w arktycznej Eurazji około 600 tys. lat temu, oraz neandertalczyka, który pojawił się w Europie blisko 400 tys. lat temu – łączy to, jak zaadaptowały się do mrozów.

- Spodziewaliśmy się, że skoro przodkowie zarówno neandertalczyków, jak i mamutów pochodzili z Afryki i byli przystosowani do afrykańskiego klimatu, oba gatunki mogły przejść podobne sposoby adaptacji. Byliśmy jednak zaskoczeni odkryciem w genomach obu gatunków konkretnych genów, które mogły być rozwinięte jednocześnie u obu gatunków. Wskazuje to na znacznie większą skalę podobieństwa między naszymi najbliższymi krewnymi a najbliższymi krewnymi słoni – podkreśla prof. Ran Barkai z Tel Aviv University w rozmowie z serwisem rp.pl.

Czytaj także: Neandertalczycy potrafili miotać włócznie i zabijać nawet z 20 metrów

Czytaj także: DNA zdradza tajemnicę ostatnich mamutów

Ten związek ma według izraelskich naukowców źródło w epoce plejstocenu, gdy oba gatunki dzieliły takie same warunki życia, ale także dochodziło do interakcji pomiędzy nimi – wynika z publikacji w piśmie „Human Biology”.

Według prof. Barkaia neandertalczycy polowali na mamuty przez dziesiątki tysięcy lat, a ich los był de facto uzależniony od tych zwierząt. Dlatego w przypadku neandertalczyków powiedzenie, że „jesteś tym, co jesz” nabiera nowego sensu.