Od ubiegłego tygodnia świat niepokoją informacje o wykrywaniu na świecie kolejnych przypadków małpiej ospy. Na ile jest to niebezpieczna sytuacja? Czy może to przerodzić się w kolejną pandemię?
Naukowcy obecnie nie widzą wielkiego ryzyka, że małpia ospa zacznie się szeroko rozprzestrzeniać.
Naturalnym miejscem występowania tego wirusa jest Centralna i Zachodnia Afryka. Trzeba jednak pamiętać, że są dwa genotypy wirusa, które różnią się między sobą. Bardziej niebezpieczny jest tzw. kongijski wariant, który może się rozprzestrzeniać między ludźmi i daje poważniejsze objawy. Genotyp z Zachodniej Afryki jest łagodniejszy i nie rozprzestrzenia się między ludźmi.
Czytaj więcej
Premier Wielkiej Brytanii, Boris Johnson oświadczył, że brytyjski rząd uważnie przygląda się okolicznościom transmisji wirusa małpiej ospy. Zakażenie tym wirusem wykryto właśnie w Szkocji.
To kolejny w ostatnich miesiącach wirus odzwierzęcy o którym dużo się słyszy.
Pierwotne zachorowanie zawsze pojawia się w wyniku zoonozy, czyli przeniesienia wirusa od zwierzęcia na człowieka. Pierwotnym rezerwuarem małpiej ospy są gryzonie, wiewiórki, oposy i szczury. Nazwa wirusa wzięła się od pierwszych przypadków zakażeń, które pojawiły się w wyniku kontaktu z małpami, które także mogą być pośrednimi gospodarzami wirusa.
W Afryce małpia ospa jest coraz poważniejszym problemem. W ubiegłym roku na terenie Demokratycznej Republiki Konga odnotowano trzy tysiące zakażeń oraz zgony – statystyki podają, że wirus powoduje do 10 proc zgonów wśród chorych. To przede wszystkim dzieci.
A jak wyglądają zachorowania w innych częściach świata np. w Europie?
Do tej pry zdarzały się sporadycznie, głównie przywożone przez turystów. Zawsze w takich sytuacjach przeprowadza się dochodzenie epidemiologiczne, czyli ustala się gdzie był pacjent "zerowy". Okazało się, że pierwszy chory powrócił do Wielkiej Brytanii z Nigerii i prawdopodobnie tam zakaził się wirusem małpiej ospy. Co ciekawe wśród dziewięciu osób, które zostały już zdiagnozowane, część osób nie miała z nim kontaktu.
Wirus rozprzestrzenia się dość słabo drogą powietrzną, a przede wszystkim przy bezpośrednim kontakcie lub za pomocą przedmiotów, które były zanieczyszczone wirusem.
Jakie są objawy tej choroby?
Przypominają ospę prawdziwą, lecz o znacznie łagodniejszym przebiegu – oba wirusy należą do tej samej rodziny. Pojawia się wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, a następnie charakterystyczna, pęcherzykowa wysypka na skórze. Osoby, które były kiedyś zaszczepione przeciw ospie prawdziwej, są w znacznym stopniu chronione także przed małpią ospą. Ale pamiętajmy, że takie szczepienia, ze względu na eradykację ospy prawdziwe, były zakończone po roku 1979 r. Wirus ospy małpiej został odkryty w latach pięćdziesiątych, a pierwsze przypadki wystąpienia tego wirusa u ludzi miały miejsce w latach siedemdziesiątych, a więc paradoksalnie wtedy, gdy zaczęto ograniczać szczepienia przeciw ospie prawdziwej.
Więc nie ma się czego bać? Czy świat zareagował przesadnie z uwagi na doświadczenia z COVID-19?
Bardzo dobrze, że takie przypadki są zgłaszane, bo wtedy zakażenia można bardzo dobrze kontrolować. W przypadku tej choroby objawy są ewidentne, co pozwala lekarzom natychmiast diagnozować takie osoby. W tej chwili w Belgii wprowadzono kwarantannę, co nie dziwi, bo takie są zasady epidemiologiczne – to nie jest powodem do niepokoju. Nie jest to wirus, który przenosi się drogą oddechową tak skutecznie jak SARS-CoV-2. Epidemia nam raczej nie grozi, mogą się pojawić ogniska tej choroby, głównie rodzinne.
- współpraca Karol Ikonowicz
