Art. 23 [1] § 2 k.p. przewiduje odpowiedzialność solidarną dotychczasowego i nowego pracodawcy za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, które powstały przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę. Według utrwalonej wykładni Sądu Najwyższego brak szczególnej regulacji dotyczącej odpowiedzialności za tego rodzaju zobowiązania w razie przejęcia zakładu pracy w całości oznacza, że odpowiada za nie nowy pracodawca. Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 23 listopada 2006 r. (I PK 57/06, OSNP z 2008 r., nr 1-2, poz. 4).  Stwierdził, że „w razie przejścia całości zakładu pracy na nowego pracodawcę i likwidacji pracodawcy dotychczasowego, za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę, odpowiedzialny jest tylko nowy pracodawca (art. 23 [1] § 1 i 2 k.p.)". W uzasadnieniu SN podkreślił, że z mocy regulacji zawartej w § 1 nowy pracodawca stał się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Według wyroku SN z 17 lutego 1999 r. (I PKN 569/98, OSNAPiUS z 2000 r. nr 7, poz. 259) nieprzejęcie pracownika w trybie art. 23 [1] § 1 k.p. na skutek rozwiązania stosunku pracy przed przejęciem zakładu nie wyklucza następstwa prawnego podmiotu przejmującego w zakresie roszczeń wynikających z bezprawnego rozwiązania umowy o pracę przez dotychczasowego pracodawcę.

W uzasadnieniu uchwały z 7 lipca 2000 r. (III ZP 16/00, OSNAPiUS z 2000 r. nr 23, poz. 847) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że gdy przejęciu całości zakładu pracy nie towarzyszy likwidacja dotychczasowego pracodawcy, to w rachubę może wchodzić ewentualnie odpowiedzialność in solidum poprzedniego i nowego pracodawcy. Natomiast gdy jest inaczej, to - w razie braku odmiennych uregulowań prawnych, przewidujących np. następstwo prawne po zlikwidowanym pracodawcy - odpowiedzialny jest tylko nowy pracodawca, albowiem z mocy art. 23 [1] § 1 k.p. stał się on stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Następstwo takie i określony zakres przejęcia praw i obowiązków może wynikać wprost z konkretnego przepisu prawa, z aktu administracyjnego, czynności prawnej czy innego zdarzenia prawnego (por. np. uchwała z 22 lutego 1994 r., I PZP 1/94, OSNAPiUS z 1994 r. nr 2, poz. 23).

Także za zobowiązania powstałe po przejęciu zakładu odpowiada wyłącznie nowy pracodawca.