Greenpoint coraz mniej polski

W lecie zwykle kręciło się tu sporo studentów z Polski. Teraz trudno kogoś znaleźć do pracy. Żeby utrzymać się w biznesie, pani Elżbieta sama gotuje i wydaje posiłki. Pomaga jej syn Marcin, który uważa, że jeśli tak dalej pójdzie, to większość polskich biznesów zniknie z Greenpointu.

– Nie tylko skończyły się przyjazdy w poszukiwaniu pracy. Greenpoint stał się za drogi dla wielu, mieszkających tu od dawna Polaków - mówi. Przenoszą się do Ridgewood i Maspeth w Queensie. Tam powstają polskie sklepy i restauracje. Na pozór dzielnica wygląda tak jak dawniej. Na Greenpoincie i Manhattan Avenue nadal słychać język polski, a amatorzy polskich wędlin nadal mogą kupić je w „Kiszce” lub „U Mazura”. Często jednak polski przeplata się z angielskim, przybyło sklepowych szyldów wyłącznie z angielskimi napisami.

Ten trend zaczął się już kilka lat temu, kiedy uciekając od drożyzny na Manhattanie, nowojorscy yuppies zaczęli szukać tańszych mieszkań po drugiej stronie East River. Ceny mieszkań i domów raptownie zaczęły wówczas iść w górę. Teraz trudno tu wynająć mieszkanie z jedną sypialnią za mniej niż 1000 dolarów miesięcznie. Za większe trzeba zapłacić 2,5- 3 tysiące. Dom to już wydatek rzędu półtora do dwóch milionów dolarów.

Stare domy, których właścicieli nie stać na remonty, wykupują deweloperzy. Burzą je i stawiają nowe. Żeby kupić mieszkanie na własność w apartamentowcu trzeba mieć pół miliona dolarów.

Jednym z takich deweloperów jest Krzysztof Rostek, który wybudował na Greenpoincie kilkanaście domów. Przyznaje, że mieszkania w nich są droższe i stać na nie niewielu Polaków (stanowią tylko 15 procent kupujących). W popularności, którą zyskuje Greenpoint, nie widzi jednak, w przeciwieństwie do innych, zagrożeń, ale nowe możliwości.

- Nie trzeba biadolić, jak robią to niektórzy, że Greenpoint przestaje być polski - mówi, ale budować i otwierać nowe biznesy. Tak działa gospodarka wolnorynkowa.

Drogie domy i mieszkania to tylko jedna z przyczyn, dla której na Greenpoincie ubyło Polaków. Kolejne to problemy z zalegalizowaniem pobytu, niski - do niedawna - kurs dolara i pojawienie się nowych rynków pracy w krajach Unii Europejskiej - podkreśla Zosia Kłopotowska, redaktor naczelna „Kuriera Plus”. – Znam młodych ludzi, którzy nie zahaczając nawet o Polskę, wprost z Nowego Jorku polecieli do Londynu, żeby tam szukać szczęścia – mówi.

Powroty do kraju i przenoszenie się mieszkańców Greenpointu do innych dzielnic już wymusiły pewne zmiany na właścicielach polskich biznesów. Część z nich podąża za klientami do innych dzielnic. Inni pozostają na Greenpoincie i dostosowują się do nowych warunków. – Musieliśmy się przestawić - wyjaśnia pani Karolina z agencji „Polamer” przy Manhattan Avenue.

- Ci, którzy przychodzili do nas kiedyś, nie znali angielskiego i potrzebowali głównie pomocy przy tłumaczeniu dokumentów, załatwieniu prawa jazdy, czy wysłaniu paczki. Teraz rozszerzyliśmy usługi. Załatwiamy między innymi bilety lotnicze dla rodaków z kraju, którzy chcą zrobić sobie wycieczkę na kilka dni do Nowego Jorku, albo na Karaiby.

Pani Karolina wierzy, że Greenpoint nie straci do końca polskiego charakteru. - Przecież są tu polskie szkoły, kościoły, polscy lekarze. Nawet ci, którzy przeprowadzili się do innych dzielnic, będą tu ciągle przyjeżdżać - dodaje.

Optymistą jest również Bogdan Chmielewski, dyrektor wykonawczy Unii Polsko-Słowiańskiej, która przed kilku lat otworzyła trzeci oddział na Greenpoincie w okazałym budynku przy McGuiness Boulevard i dzięki aktywom w wysokości 1,2 miliarda dolarów jest najbardziej prężną tego rodzaju instytucją w Stanach Zjednoczonych. Prawie połowa tych aktywów pochodzi - jak podkreśla - z Greenpointu.