Grupa analityków zajmujących się bezpieczeństwem, związanych z Rządowym Centrum Bezpieczeństwa, Polskim Instytutem Spraw Międzynarodowych oraz Ośrodkiem Studiów Wschodnich przygotowała rekomendację dla Polski w oparciu o ukraińskie doświadczenia zagrożeń hybrydowych i wojny. Wskazali oni, że poparcie społeczeństwa ukraińskiego dla wojny z Rosją zaskoczyło chyba wszystkich m.in. rosyjskie służby specjalne i renomowane ośrodki badawcze w USA. Fundamentem poparcia społecznego dla wojny stał się „silny, powszechny i tradycyjnie rozumiany patriotyzm”.
Jak wygląda opór narodowy na Ukrainie
Jeszcze przed wybuchem wojny, bo 18 grudnia 2021 r. władze Ukrainy przyjęły niejawny plan obrony państwa na wypadek konfliktu z Rosją, określił on organizację systemu obrony kraju i wsparcie wszystkich podmiotów administracji do działań prowadzonych przez Siły Zbrojne. Ważnym elementem stało się wdrażanie od stycznia 2022 r. podpisanej przez prezydenta jeszcze 28 lipca 2021 roku ustawy o podstawach oporu narodowego.
Czytaj więcej
To państwo Aleksandra Łukaszenki będzie stanowiło w najbliższych latach największe zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa.
W ten sposób władze Ukrainy opowiedziały się za realizacją koncepcji obrony totalnej. Zakłada ona obronę miejscowości o strategicznym znaczeniu dla potencjału przemysłowego bądź znajdujących się na kluczowych szlakach transportowych. W miastach liczących ponad 900 tys. mieszkańców sformowano brygady Sił Obrony Terytorialnej. Podmiotem kierującym „narodowym oporem” stało się dowództwo Sił Operacji Specjalnych, odpowiedzialne również za prowadzenie operacji informacyjno-psychologicznych. Istotnym stało się też wsparcie regularnych sił zbrojnych przez przeszkolonych ochotników. Obrona totalna oparta była na edukowaniu obywateli o zagrożeniach niemilitarnych np. przerw w dostawie prądu, wody, dostępu do Internetu. Formą przeciwdziałania rosyjskiej agresji stała się też organizacja oddziałów partyzanckich operujących na terenach zajętych przez okupanta.
W trakcie ogólnego przeszkolenia wojskowego takie osoby zaliczają m.in. szkolenie umiejętności w zakresie postępowania z bronią i jej użycia na polu walki, udzielanie pomocy przedmedycznej, podstawowej pomocy psychologicznej, posługiwanie się improwizowanymi ładunkami wybuchowymi oraz „kształtowanie stabilnych cech moralnych i psychologicznych niezbędnych do obrony Ukrainy”. Za organizację szkolenia odpowiada ministerstwo obrony wspólnie z lokalną administracją, organizacjami społecznymi i sportowymi.
