Doręczenia: nie każdy, kto mieszka z adresatem pisma, jest jego domownikiem

Decyzja przesłana stronie została odebrana przez jej współlokatora, z którym strona wynajmowała mieszkanie, ale z którym nie łączyły jej żadne bliższe więzi. Współlokator nie przekazał decyzji stronie. Strona dowiedziała się o decyzji dopiero później, podczas wizyty w urzędzie. Czy w takim przypadku można przyjąć, że odebranie decyzji przez współlokatora nie wywołało dla strony skutków prawnych?

Tak. W art. 43 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) przyjęto, że – w razie nieobecności adresata – pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli te osoby podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy należy zawiadomić adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania. Jest to tzw. doręczenie zastępcze. Odebranie przesyłki przez dorosłego domownika uważa się za skuteczne doręczenie przesyłki samemu adresatowi (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 1 marca 2018 r., sygn. II SA/Po 1122/17, LEX nr 2472250). Nie każda osoba przebywająca w mieszkaniu adresata pisma może być jednak uznana za jego domownika.