Kibic żużla nie dostanie odszkodowania za kamień w oku

W lipcu 2012 roku Andrzej Gonerski – student Wydziału Elektroniki i Telekomunikacji – wraz ze swoim ojcem i bratem wybrali się na mecz rozgrywany w ramach Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski na Żużlu. Stali daleko od toru, na tzw. koronie stadionu, a dokładniej na końcu prostej startowej.

W drugiej połowie meczu kamień, który wyleciał spod koła jednego z motocykli, uderzył go w soczewkę okularów, zbił ją, a następnie wraz z jej pozostałościami dostał się do oka.

Obecny na zawodach lekarz opatrzył oko kibica, a tuż po zakończeniu meczu mężczyzna został przewieziony do szpitala, gdzie zszyto ranę rogówki i twardówki. W szpitalu spędził jeszcze dwa dni. Po wyjściu odbywał częste konsultacje lekarskie, przez tydzień nosił opatrunek i miał szwy na oku. Przez kolejne tygodnie odczuwał silny ból i musiał zakrapiać oko kroplami znieczulającymi.

Kibic zdołał zaliczyć pierwszą sesję egzaminacyjną na uczelni, ale doznany uraz utrudniał mu naukę. Przez wypadek odczuwał też dyskomfort związany z wyglądem oka.

Firma, z którą klub – jako organizator zawodów – miał podpisaną umowę ubezpieczeniową odmówiła wypłaty odszkodowania, wskazując, iż był to tylko nieszczęśliwy wypadek.

Sprawa trafiła ostatecznie na wokandę. Poszkodowany mężczyzna domagał się od klubu i firmy ubezpieczeniowej 55 tys. zł. W pozwie podnosił, iż obok odpowiedzialności z czynu niedozwolonego organizator zawodów ponosi również odpowiedzialność kontraktową. Kibic przekonywał, bowiem iż zawarł umowę z klubem, kupując karnet na cały sezon.

Przed sądem firma ubezpieczeniowa przekonywała, iż nie sposób przyjąć odpowiedzialności ubezpieczonego przez nią organizatora zawodów żużlowych za szkodę powstałą u kibica, bowiem impreza była zorganizowana zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zarzuciła też, że powód nie wykazał, jakoby klub nie wykonał lub nienależycie wykonał zobowiązanie wobec niego.

Nieszczęśliwy wypadek

Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 18 lutego 2015 roku oddalił powództwo kibica (sygn. akt I C 720/13).

Jak wynika z uzasadnienia wyroku, do którego dotarł Rp.pl, sąd uznał, że jedyną podstawę prawną roszczenia przeciwko klubowi sportowemu mógł stanowić art. 415 i 445 kodeksu cywilnego, czyli odpowiedzialność na zasadzie winy.

Sąd nie znalazł bowiem podstaw prawnych, które pozwalałby ustalić, że klub jako organizator zawodów ponosi odpowiedzialność na zasadzie ryzyka bądź słuszności. – Nie wynika to ani z treści kodeksu cywilnego, ani z treści ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, art. 52-53 ustawy nakłada obowiązek na organizatora obowiązkowego ubezpieczenia o.c., co sprawdza się do odpowiedzialności na zasadzie winy – wskazała sędzia SSR Olimpia Barańska – Małuszek.

Odrzucono podnoszoną przez poszkodowanego odpowiedzialność kontraktową wynikającą z zakupu karnetu na zawody. – Łącząca strony umowa miała na celu wyłącznie umożliwienie powodowi uczestniczenia w imprezie masowej – zaznaczyła sędzia. – Okoliczność, że doszło do zdarzenia, zdaniem Sądu będącego nieszczęśliwym wypadkiem (...), nie stanowi odpowiedzialności kontraktowej, jest to typowa sprawa i odpowiedzialność z czynu niedozwolonego – podkreśliła.

Przechodząc do oceny czy doszło do czynu niedozwolonego, sędzia Barańska-Małuszek uznała, iż w opisywanej sprawie nie spełniono przesłanki w postaci winy pozwanego.

W uzasadnieniu zwrócono uwagę na odległość, jaką przebył kamień, co było niemożliwe do przewidzenia przez kogokolwiek. – Biorąc pod uwagę, że na motocyklach też są osłonki kierujące materiał z toru w dół, okoliczność, że coś przeleci kilkadziesiąt metrów i doleci wysoko za pierwszą trybunę, była nie do przewidzenia – zaznaczyła sędzia, dodając, iż trudno wymagać, aby organizator stosował w tym zakresie jakiekolwiek zabezpieczenia. – Nie jest zwykłym następstwem przejazdu motocyklu, że nawierzchnia toru sypie się na tak daleką odległość. Było to nadzwyczajne następstwo, którego nie można było przewidzieć – podkreślił sędzia Barańska-Małuszek.

Sport pozbawiony swoistego uroku

Warto też przytoczyć argumentację sądu odnośnie zabezpieczeń na samym obiekcie. Wbrew twierdzeniom kibica, klub nie był zobowiązany do wdrażania procedur bezpieczeństwa nie wynikających z przepisów prawa tj. zastosowania szyb plexi czy też innych elementów dających gwarancję 100% nie wydostania się elementów toru na trybuny. Sędzia zauważyła, że nigdzie takich zabezpieczeń się nie stosuje, a „pozbawiłoby to ten sport swoistego uroku". - W takim przypadku zabezpieczenie musiałoby polegać na całkowitym odgrodzeniu kibiców od jeżdżących po torze żużlowców, nie wiadomo, czy taki sport cieszyłby się zainteresowaniem – dodała.

Jednocześnie sędzia podkreśliła, że osoby przychodzące na mecz żużlowy mają świadomość tego, że jest tam kurz oraz może wydostać się błoto lub kamień. – Dzieje się to bardzo rzadko jednak nie można tego wykluczyć i każdy kibic o tym wie – podsumowała sędzia Barańska-Małuszek.

Zdaniem eksperta

Mateusz Dróżdż, prawnik, wykładowca Uczelni Łazarskiego w Warszawie