Rzeź w centrum ukraińskiej stolicy

Korespondencja z Kijowa

Wczesnym rankiem, po względnie spokojnej nocy, służby siłowe zaatakowały barykady na Majdanie. Strona rządowa złamała obietnicę o zawieszeniu broni, złożoną poprzedniego wieczora liderom opozycji. Doszło do zwarcia, które wygrali obrońcy Majdanu. Rządowe jednostki rzuciły się do ucieczki, ludzie ruszyli za nimi. Wtedy zaczął się prawdziwy koszmar.

Do protestujących, którzy pobiegli ulicą Instytucką, milicja otworzyła ogień. Nad Majdanem unosił się krzyk rannych i tych, którzy w szoku nieśli martwe ciała. Milicja nie szczędziła nikogo – strzelała do protestujących i do sanitariuszy. Młoda dziewczyna ze służb medycznych została postrzelona w szyję. Wyniesiono ją z placu boju, gdy broczyła krwią.

Strzały padały również w stronę ludzi, którzy starali się zabrać ciała zastrzelonych. Ostra amunicja przebijała tarcze protestujących, którzy chcieli chronić wynoszących martwych. Jeden z uczestników wydarzeń opowiadał mi, że widział śmierć młodego chłopaka, który osłaniał ?ich tarczą. Sam w tym czasie niósł ciało trafionego prosto w głowę 19-letniego chłopca.

Z dala od pierwszej linii walk, koło Lackiej Bramy, znoszono zabitych. W milczeniu, ze łzami w oczach, okrywano kolejne ofiary brutalności ukraińskich władz flagami państwowymi. Wśród zabitych znaleźli się m.in. student z Ługańska oraz wykładowca lwowskiego Ukraińskiego Katolickiego Uniwersytetu. Ludzie ze wschodu i zachodu Ukrainy, którzy razem wyszli walczyć o przyszłość swojego kraju.

Później lekarze, z którymi rozmawiałem, potwierdzili, ?że do tłumu strzelali wyszkoleni snajperzy. Wielu ludzi zginęło od precyzyjnych strzałów w lewą skroń lub lewe oko.

Spirala przemocy ruszyła. Z całego terytorium Ukrainy do stolicy dojeżdżają posiłki. Wbrew obawom, w obręb miasta bez problemów wpuszczone zostały nawet autobusy z ludźmi ze Lwowa.

Po porannych zdarzeniach Kijów zamilkł. O ile wcześniej już zaledwie parę metrów od barykad toczyło się normalne życie, o tyle teraz ulice są opustoszałe. Kolejne sklepy, restauracje i kawiarnie są zamykane. W niektórych właściciele zdecydowali się nawet na zabranie mebli, akcesoriów, produktów.

W odbitych budynkach trwały nerwowe poszukiwania elementów, które mogłyby posłużyć walczącym do budowania barykad. Na wagę złota są także leki i środki opatrunkowe, wynoszone są ubrania, karimaty, śpiwory. Trwała pełna mobilizacja.

Przed budynkiem odbitego Pałacu Październikowego, którego podłoga jest pełna krwawych kałuż, spotykam 39-letniego Dimę. Mieszka w Kijowie, z zawodu jest projektantem. Parę minut wcześniej gasił pożar, teraz pomaga przy budowaniu barykad. Ponuro żartuje, że już nie projektuje mebli, tylko zastanawia się, jak je ułożyć, by stanowiły jak największą przeszkodę dla milicji. Hełm, pałkę i tarczę przywdział dzień wcześniej, po wtorkowej rzezi dokonanej przez władze. Jak sam mówi, teraz już nie ma nad czym się zastanawiać – trzeba walczyć o życie. Inaczej władze zniszczą wszystkich.

Koło innego z zajętych budynków, Ukraińskiego Domu, gdzie mieści się również Muzeum Historii Kijowa, regularnie podjeżdżały samochody Automajdanu z pakunkami dla walczących. Stamtąd bowiem rzeczy zanoszone są na barykady na Hruszewskiego i Chreszczatyku.