Miasto jak nowe

Pierwsze wrażenie po przyjeździe nie było jednak najlepsze. Kierowca taksówki najzwyczajniej w świecie mnie oszukał, krążąc i wydłużając drogę, żeby więcej zarobić. Do hotelu, do którego na piechotę można dojść w kilkanaście minut, jechałam prawie pół godziny, a za kurs zapłaciłam 12 euro. Mijane po drodze szare bloki, szerokie puste ulice nie zrobiły na mnie najlepszego wrażenia. Jeszcze mniej podobał mi się hotel Mercure przypominający akwarium. Jednak później było już tylko lepiej.

Kierowca kolejnej taksówki przywitał mnie oficjalnie w imieniu Lipska, częstując kieliszkiem szampana. Chociaż to jego sposób na pozyskanie stałych klientów, było to miłe.

Ruszyliśmy na zachód. Lipsk wydał mi się tutaj podobny do Szczecina. Szerokie ulice, masywne XIX-wieczne kamienice, mnóstwo zieleni.

Miasto przecięte jest rzeką Białą Elsterą i kilkoma kanałami. Można po nich pływać kajakiem lub łodzią. Najciekawsza jest wycieczka Kanałem Karla Heinego oraz Białej Elstery prowadząca wzdłuż wyremontowanych hal przemysłowych z XIX wieku w dzielnicy Plagwitz. Wzdłuż traktów wodnych rozciągają się też zielone tereny miasta, które można pokonywać na rowerze, pieszo lub konno. Leniuchy mogą po prostu posiedzieć nad wodą w cieniu drzew.

Miasto sprawia wrażenie zadbanego, choć zdarza się zobaczyć jeszcze budynki opuszczone, nadgryzione zębem czasu. Inicjatywa władz i mieszkańców powoduje, że nawet z najmniejszego śladu historii potrafią zrobić turystyczną atrakcję. Tak jak właściciele Goetz House, którzy urządzili minimuzeum w domu, w którym mieszkał doktor Ferdinand Goetz - założyciel klubu medycyny sportowej. W odrestaurowanym biedermaierowskim budynku prezentowane są pamiątki po lekarzu: kilka mebli, przyrządy lekarskie, gadżety sportowe, trochę zdjęć. Niby nic wielkiego, ale można się czegoś dowiedzieć, zanim kelnerka przyniesie zamówienie w restauracji urządzonej na parterze. Krem z młodych szparagów z bitą śmietaną i czerwonym pieprzem był bardzo dobry (3,90 euro), a porcja tych samych warzyw z młodymi ziemniakami i filetem z sandacza gigantyczna (20 euro).

Lipski Panometr to inwestycja na dużo większą skalę. Panometr to połączenie słów gasometer i panorama. Gigantyczna panorama urządzona w dawnej gazowni ma już drugą odsłonę. Pierwsza poświęcona była 50. rocznicy zdobycia pierwszy raz Mount Everestu. Teraz Yadegar Assisi, irański artysta urodzony w Wiedniu i mieszkający w Berlinie, stworzył wystawę dotyczącą starożytnego Rzymu. Największą atrakcją ekspozycji usytuowanej we wnętrzu gigantycznej wieży ciśnień jest panorama przedstawiająca Rzym w roku 312, w czasie wjazdu do miasta cesarza Konstantyna. Sprawiający trójwymiarowe wrażenie obraz został stworzony na podstawie panoramy namalowanej pod koniec XIX i wystawionej w Berlinie w 1890 roku. Assisi przeniósł czarno-biały obraz ze starej fotografii (oryginał już nie istnieje) na platformę cyfrową, pokolorował i wydrukował na tkaninie. Wysoka na 31 m, długości 106 m panorama została rozpięta na cylindrycznym stelażu ustawionym wewnątrz wieży. Można ją oglądać z ziemi albo z platformy, której ostatnie piętro znajduje się na wysokości horyzontu w obrazie. Pokazowi towarzyszą światła imitujące efekt dnia i nocy. Słychać miejski gwar, wieczorny koncert cykad, pianie kogutów o świcie. Na chwilę przenosimy się do starożytnego Rzymu z jego świątyniami, arenami, termami.

Ścisłe centrum Lipska stanowi ciekawy konglomerat starego i nowego. Przewodniczka, która oprowadzała mnie przez dwie godziny po mieście, użyła całego arsenału środków, żeby unaocznić mi, jak wielkie zmiany tu zaszły. Pokazywała rysunki dawnego Lipska, zdjęcia wycięte z gazety przedstawiające osobistości związane z miejscami, które zwiedzałyśmy. W pewnym momencie wydobyła nawet z torby magnetofon i puściła koncert Bacha, który był kantorem chóru w kościele św. Tomasza.

Ale dla mnie największą atrakcją była ona sama. Potężna kobieta o muskularnej sylwetce i kanciastych ruchach. Było w niej coś, co powodowało, że wydawała się nie na swoim miejscu. Wkrótce tajemnica się wyjaśniła - okazało się, że to dawna biegaczka. Ścigała się z Ireną Szewińską w latach 60. i 70. Przypomniały mi się informacje o niemieckich sportsmenkach faszerowanych, często bez ich wiedzy, sterydami w celu osiągnięcia lepszych wyników.

Centrum miasta przypomina o handlowej przeszłości Lipska. Miasto pod lipami, jak w dosłownym tłumaczeniu nazywa się miejscowość, w 1165 roku otrzymało prawa miejskie i targowe.

Od 1190 roku odbywały się tutaj dwa razy do roku dwa wielkie jarmarki: wielkanocny i św. Mikołaja. Dzięki przywilejom Lipsk rozwijał się jako jeden z najważniejszych placów handlowych Europy. Tu w 1896 roku powstał też pierwszy na świecie dom targowy. Dawne śródmiejskie domy targowe i pasaże handlowe są dzisiaj wielką turystyczną atrakcją. Wiele z zabytkowych budynków odrestaurowano, zachowując oryginalny charakter fasad, lecz przystosowując wnętrza do współczesnych wymagań. Wewnątrz znajdziemy rozmaite sklepy i sklepiki, w których kupimy niemal wszystko - od awangardowych ubrań, przez płyty z muzyką i filmami, po leipziger lerche, marcepanowe ciasteczka, i allach, likier kminkowo-anyżowy, tradycyjne lipskie przysmaki.

Na handlowych ulicach i w pasażach porozstawiane są kawiarniane ogródki. Jest też mnóstwo restauracji, barów, kafejek, w których ludzie siedzą do późna w nocy.