Kreując gejów na superparę

Tomasz Raczek ma jednak daleko bardziej ambitne cele niż walkę o popularność własną i partnera. Nie ukrywa swoich postulatów politycznych. Chce konsolidacji polskich środowisk homoseksualnych i walki o legalizację związków osób jednej płci. Swój plan wyłuszcza następująco: – Stosunek do homoseksualistów najpierw zmieniają zwykli ludzie, potem media, a na koniec politycy – wyjaśnia.

Gdy w kwietniu przyjechali do Polski Brendan Fay i Thomas Moulton, amerykańscy homoseksualiści, którzy poczuli się obrażeni orędziem prezydenta Lecha Kaczyńskiego, Raczek w dzienniku „Polska” nazwał ich wizytę „misją cywilizacyjną”. Mówił, że ich pojawienie się w naszym kraju to „szansa na postęp”.

O jaki dokładnie postęp chodzi? Fay i Moulton przedstawili się w Polsce jako propagatorzy ślubów gejowskich. Tomasz Raczek nie do końca podziela ich stanowisko. – Jestem zwolennikiem związków partnerskich, a nie małżeństw homoseksualnych – mówi „Rz”.

Przykłady ruchów homoseksualnych z krajów zachodnich pokazują jednak, że taka argumentacja jest zwykle wybiegiem taktycznym.

– Środowiska aktywistów homoseksualnych zawsze zaczynają od retoryki tolerancji i normalizacji – uważa dr Paweł Milcarek, filozof z UKSW, redaktor naczelny „Christianitas”. – Jednak gdy zmienią już język debaty publicznej i obyczajowość, przechodzą do konkretnych zmian w prawie. A jeśli uznamy homoseksualizm za styl życia zasługujący na przywileje polityczne, to nie będziemy potem zdolni odeprzeć żądań uznania związków jednopłciowych za małżeństwa ani przyznania im prawa do adopcji dzieci.

Zdaniem filozofa program polityczny homoseksualistów jest sprzeczny zarówno z chrześcijańskim rozumieniem prawa naturalnego, jak i pragmatycznym myśleniem o społeczeństwie, bo podważa celowość małżeństwa jako związku płodzącego i wychowującego dzieci.