Według oficjalnych danych w RPA w hodowlach żyje około 8 tys. lwów. Organizacje prozwierzęce podają inne liczby: według nich w 450 ośrodkach hodujących lwy w niewoli tych zwierząt jest między 10 a 12 tysięcy. Na wolności - żyje ich ok. 3 tysięcy.
Hodowane w ten sposób lwy służą do organizowania intratnych polowań, głównie dla cudzoziemców, a części ciał kotów - kości, skóra, organy wewnętrzne - są sprzedawane na potrzeby paramedyczne, głownie do krajów azjatyckich, lub jako pamiątki dla turystów.
Republika Południowej Afryki jest jedynym krajem, który zgodnie z Konwencją o międzynarodowym handlu gatunkami zagrożonymi wyginięciem uzyskał specjalną zgodę na sprzedaż i eksport kości lwa, pazurów i zębów, i muszą one pochodzić od trzymanych w niewoli lwów. Żadna z tych części pozyskana z dzikich lwów nie może stanowić przedmiotu handlu.
W hodowlach lwice zmuszane są do rodzenia młodych nawet 3-4 razy częściej, niż ma to miejsce w naturze. Bywa, że zwierzęta przetrzymywane są w fatalnych warunkach, bez dostępu do wody, bez możliwości schronienia.
Hodowcy często rezygnują z pomocy weterynaryjnej z powodów finansowych, więc lwy padają ofiarami nieleczonych chorób lub niedożywienia.
Pozornie mniej kontrowersyjna jest proponowana turystom atrakcja polegająca na głaskaniu młodych lwiątek. Jest to jednak działanie, które skrajnie negatywnie wpływa na psychikę zwierzęcia, które i tak w miarę dorastania jest źle traktowane i nieuchronnie skończy jako ofiara myśliwego lub dawca pamiątek.
Władze RPA ogłosiły, że odchodzą od tej polityki na rzecz ochrony lwów wolno żyjących.
Ruch oceniany jest jako odważny, ale organizacje obrony praw zwierząt podkreślają, że do wprowadzenia go w życie jeszcze daleko.
