Prawo nie nadąża za rozwojem nowych technologii. Najczęściej tak jest w branży IT, w kwestiach dotyczących praw autorskich czy regulacji związanych z telekomunikacją. Podobnie jest w gospodarce odpadami.
Rozporządzenie ministra gospodarki w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów powstało w 2002 r. W dużym stopniu regulacje te dotyczą funkcjonowania spalarni śmieci. Dlatego nowe instalacje, które też termicznie przetwarzają odpady, ale nie są spalarniami, mają problemy z wejściem na rynek. Przykład to piroliza ślimakowa, która w ciągu ostatnich lat została bardzo udoskonalona, i to za sprawą polskich firm.
Przetwarzanie odpadów w tym procesie nie powoduje emisji spalin. Z odpadów, które trafią do takiej instalacji, powstaje gaz (75–84 proc.) i olej (do 10 proc.), które można wykorzystać energetycznie, oraz karbonizat (10–20 proc.) mogący posłużyć za budulec dróg. To, w jakich proporcjach pojawią się olej, gaz i karbonizat po przetworzeniu odpadów w tej technologii, zależy od składu śmieci, jakie trafią do instalacji. Okazuje się jednak, że przepisy nie sprzyjają tego typu rozwiązaniom.
– Rozporządzenie dotyczące termicznego przetwarzania odpadów wymaga np. dodatkowego palnika do podtrzymania odpowiedniej temperatury. Tymczasem w procesie pirolizy w ogóle nie używa się palników – mówi Włodzimierz Ehrenhalt, prezes spółki Conerga, zajmującej się odnawialnymi źródłami energii.
Rozporządzenie wymaga też odpowiednich czujników spalin, jakie powstają w trakcie spalania śmieci. W procesie pirolizy te także nie powstają.
