Strażnikowi miejskiemu przysługuje umundurowanie, o czym stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 lipca 1998 r. w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich). Ma on obowiązek nosić je podczas wykonywania czynności służbowych (art. 21 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych). Z tytułu samodzielnego prania umundurowania przez strażników miejskich otrzymują oni ekwiwalent pieniężny, który jest rekompensatą poniesionych przez nich kosztów.
W praktyce liczne problemy rodzi kwestia zasadności opodatkowania ekwiwalentu pieniężnego za pranie munduru wypłacanego strażnikom miejskim. Stanowisko w tej sprawie zajął minister finansów w interpretacji indywidualnej wydanej 14 grudnia 2015 r. (znak pisma DD3.8222.2.196.2015.CRS).
Zgodnie z poglądem ministra finansów mundury przysługujące strażnikom miejskim nie są odzieżą roboczą w rozumieniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Nie spełniają bowiem wymagań Polskich Norm i nie są przeznaczone do wykonywania prac określonych w art. art. 237
7
§ 1 kodeksu pracy, przy których występuje intensywne brudzenie lub działają czynniki powodujące przyspieszone niszczenie odzieży albo gdy inne okoliczności narzucają konieczność jej stosowania. Służą one do oznaczania przynależności do określonej jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby, o czym stanowi art. 10 ustawy z 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach.
