Sekretarz województwa też złoży oświadczenie

Ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych zawiera uregulowania nazywane potocznie przepisami antykorupcyjnymi w art. 30 – 34. Zawierają one zakazy wykonywania zajęć, które mogłyby kolidować z ich obowiązkami. Ponadto pracownicy mają obowiązek składać oświadczenia: o prowadzeniu działalności gospodarczej oraz majątkowe. Te ostatnie wyłącznie na żądanie przełożonego.

[srodtytul]Zabronione działalności[/srodtytul]

Pracownikowi samorządowemu zatrudnionemu na stanowisku urzędniczym (kierowniczym) nie wolno wykonywać zajęć pozostających w sprzeczności lub związanych z tymi, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych. Nie może też się parać takimi, które wywołują uzasadnione podejrzenie o stronniczość lub interesowność, oraz sprzecznymi z obowiązkami wynikającymi z ustawy.

Pomimo istotnych różnic pomiędzy przepisem art. 30 ustawy nowej a starym art. 18 ustawy z 22 marca 1990 r. aktualność zachowują niektóre orzeczenia wyjaśniające treść tej regulacji. Po pierwsze za sprzeczne z obowiązkami pracownika samorządowego uznać należy wykonywanie prywatnej działalności gospodarczej w czasie i miejscu zatrudnienia. Działalność taka – jak stwierdził [b]Sąd Najwyższy w wyroku z 15 lutego 2006 r.[/b] – może wywoływać uzasadnione podejrzenie o stronniczość, nawet wtedy, gdy dotyczy działalności nieobjętej bezpośrednio jego zakresem obowiązków [b](II PK 134/05)[/b]. Ponadto, jak stwierdził [b]Sąd Najwyższy w wyroku z 18 czerwca 1998 r.[/b], wypowiedzenie umowy o pracę nie zależy od wykazania przez pracodawcę, że pracownik wykonywał swoje obowiązki stronniczo lub interesownie. Nie musi też wykazać, że pracownik taki uzyskiwał w związku z ich wykonywaniem jakiekolwiek korzyści. Wystarczy samo wykonywanie przez urzędnika samorządowego działalności gospodarczej ściśle związanej z jego obowiązkami [b](I PKN 188/98)[/b].

Konsekwencją naruszenia zakazu zawartego w art. 30 ust. 1 nowej ustawy jest niezwłoczne rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy w trybie art. 52 § 2 i 3 kodeksu pracy lub odwołanie ze stanowiska.

[srodtytul]Informacja o prowadzonej firmie...[/srodtytul]

Zatrudniony na stanowisku urzędniczym pracownik samorządowy jest obowiązany również do złożenia oświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej, określając jej charakter. W przypadku zmiany charakteru tej działalności również należy złożyć na ten temat stosowne oświadczenie. Składa się je w terminie 30 dni od dnia podjęcia lub zmiany charakteru tej działalności – bez wezwania – kierownikowi jednostki zatrudniającej. Ustawodawca nie określił przy tym, w jakim terminie stosowne oświadczenie składa osoba zatrudniająca się np. w urzędzie. Wydaje się jednak, że termin ten powinien wynosić również 30 dni od dnia zatrudnienia.

[b]W razie niezłożenia w terminie oświadczenia o działalności gospodarczej na urzędnika samorządowego nakładana jest kara upomnienia albo nagany, w trybie art. 109 § 2 i art. 110 – 113 kodeksu pracy.[/b]

Podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w oświadczeniu w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej powoduje odpowiedzialność karną na podstawie art. 233 § 1 kodeksu karnego).

[srodtytul]... i o majątku urzędnika[/srodtytul]

Oświadczenie majątkowe urzędnik samorządowy składa jedynie na żądanie pracodawcy. Nowa ustawa określa również wzór tego oświadczenia, odsyłając w tym zakresie do przepisów rozporządzenia prezesa Rady Ministrów z 26 lutego 2003 r. Jest to zatem ten sam wzór, jakim posługują się wójt, jego zastępca, sekretarz czy skarbnik. Analizy tych oświadczeń dokonuje kierownik jednostki, w której pracownik jest zatrudniony.

Ustawodawca rozwiązał również problem stosowania przepisów antykorupcyjnych w stosunku do sekretarzy, którzy mają być zatrudnieni w urzędzie marszałkowskim. Zgodnie z jej art. 56 do końca obecnej kadencji stosuje się do nich przepisy ustawy o samorządzie gminnym w zakresie dotyczącym składania oświadczeń majątkowych, o działalności gospodarczej oraz o umowach cywilnoprawnych.

[ramka][b]Uwaga[/b]

Ustawa z 21 listopada ograniczyła zakres stosowania omówionych zakazów do pracowników zatrudnionych na stanowiskach urzędniczych (kierowniczych urzędniczych), podczas gdy zawarte w art. 18 ust. 1 ustawy z 22 marca 1990 r. dotyczyły wszystkich pracowników – również tych zatrudnionych np. na stanowiskach pomocniczych i obsługi.[/ramka]

[ramka][b]Z przepisów kodeksowych[/b]

Kara może być nałożona jedynie po uprzednim wysłuchaniu pracownika (art. 109 § 2 k.p.). O zastosowanej karze należy pracownika poinformować na piśmie, wskazując w nim rodzaj naruszenia obowiązków oraz datę, w której tego naruszenia pracownik się dopuścił. Należy w nim również poinformować pracownika o prawie do wniesienia sprzeciwu, który jest rozpatrywany w trybie określonym przez art. 112 k.p. Karę uznaje się za niebyłą, a odpis o niej usuwa się z akt personalnych pracownika po roku nienagannej pracy (art. 113 k.p.).[/ramka]

[i]Podstawa prawna: