Plan zagospodarowania zgodny ze studium uwarunkowań - co to oznacza w praktyce

Ustalenia planu miejscowego stanowią konsekwencję zapisów studium. Tak więc ustalone np. w studium minimalne i maksymalne parametry i wskaźniki urbanistyczne będą wiążące również dla organów gminy przy sporządzaniu planu miejscowego (rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody mazowieckiego z 25 stycznia 2017 r., 4131.5.2017. JF LEX).

Pełna weryfikacja zgodności między planem miejscowym a studium oznacza nie tylko weryfikację części tekstowych obu aktów, ale również części graficznych. W obu przypadkach ważną, wręcz podstawową kwestią będzie to, jak szczegółowe w danym przypadku będą zapisy studium. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, to konkretna rada gminy uchwalając studium decyduje o zakresie związania nim planu miejscowego. Zakres związania będzie zależny od szczegółowości zapisów (wyrok NSA z 1 marca 2017 r., II OSK 1379/16, LEX nr 2287229). W innym wyroku (z 17 listopada 2016 r. II OSK 311/15, LEX nr 2190768) NSA zauważył, że nie wszystkie ustalenia studium mogą zostać wprost przeniesione do postanowień planu miejscowego. Plan miejscowy może przede wszystkim precyzować postanowienia o charakterze ogólnym. Nie może to jednak prowadzić do zmiany kierunków zagospodarowania określonych w studium. Niewątpliwie, naruszeniem studium byłaby zmiana przeznaczenia w planie miejscowym, bez uprzedniej zmiany odpowiednich zapisów studium. Przy czym naruszenie przez plan miejscowy studium zawsze powodować będzie możliwość zakwestionowania planu miejscowego. W tym przypadku nie ma znaczenia to, czy naruszenie można uznać za istotne, czy też nieistotne (wyrok NSA z 17 marca 2015 r., II OSK 1969/13, LEX nr 2087381).