Można sprzedać grunt na czas umowy

Przedmiotem partnerstwa publiczno-prywatnego jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyka pomiędzy prywatnego przedsiębiorcę a np. gminę. W celu realizacji przedsięwzięcia zawierana jest stosowna umowa. Jednym z jej postanowień jest wniesienie przez podmiot publiczny wkładu własnego, np. w postaci składnika majątkowego.

[srodtytul]Na okres realizacji zadania[/srodtytul]

Definicję składnika majątkowego zawiera art. 2 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=299853]ustawy z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (DzU z 2009 r. nr 19, poz. 100)[/link]. Zgodnie z jego treścią może być nim nieruchomość, część składowa nieruchomości, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego oraz prawo majątkowe.

Przepisy ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym nie zawierają przepisów określających zasady przekazywania nieruchomości partnerowi prywatnemu poza jednym lakonicznym stwierdzeniem, że następuje to w drodze umowy o PPP (art. 7 ust. 1). Dlatego też szczegółowych zasad ich przekazywania należy poszukiwać w przepisach[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=175872] ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.)[/link].

Zgodnie z jej art. 13 ust. 1 nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążone ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości mogą być także wnoszone jako aporty do spółek, przekazywane jako wyposażenie przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

W przypadku umowy o PPP znaczenie ma jednak ust. 1a omawianego artykułu. Zezwala on na nieodpłatne przekazanie nieruchomości partnerowi prywatnemu (lub spółce, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PPP) na czas realizacji przedsięwzięcia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego.

[srodtytul]Bez przetargu[/srodtytul]

Inna zasada wynikająca z ustawy o gospodarce nieruchomościami mówi o tym, że sprzedaż nieruchomości lub oddanie jej w użytkowanie wieczyste odbywa się w drodze przetargu. Ustawodawca przewidział jednak sytuacje, których zaistnienie umożliwia zrezygnowanie z przeprowadzania przetargu. Jedną z nich określa art. 37 ust. 2 pkt 11. Przepis ten stanowi, że nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest sprzedawana partnerowi prywatnemu (lub spółce, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PPP), jeżeli sprzedaż stanowi wniesienie wkładu własnego podmiotu publicznego.

[srodtytul]Udzielanie bonifikaty[/srodtytul]

Rezygnacja z obligatoryjnego przetargu nie jest jedynym ułatwieniem, jaki ustawa o gospodarce nieruchomościami przewidziała dla sprzedaży nieruchomości partnerowi prywatnemu. Kolejnym jest możliwość zastosowania bonifikaty.

Zgodnie z art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami w przypadku bezprzetargowej sprzedaży nieruchomości jej cenę ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość. Jednakże jak wynika z treści art. 68a ust. 1 omawianej ustawy, właściwy organ może za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku udzielić od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3 bonifikaty, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana partnerowi prywatnemu lub spółce, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PPP, a sprzedaż stanowi wniesienie wkładu własnego przez partnera publicznego.