Urodzinowa wystawa Henryka Musiałowicza we Wrocławiu

Na setne urodziny Henryka Musiałowicza Galeria Miejska we Wrocławiu prezentuje przegląd twórczości artysty.

Publikacja: 15.11.2013 14:27

Reminiscensje; 95x80; 1979-1984; technika mieszana

Reminiscensje; 95x80; 1979-1984; technika mieszana

Foto: materiały prasowe

Znajdują się na nim obrazy i formy przestrzenne o humanistycznej wymowie, bo głównym tematem  twórczości Musiałowicza jest człowiek – jego kondycja, naznaczona poszukiwaniem drogi, samotnością i cierpieniem. Uproszczony obrys  centralnej postaci na obrazach artysty pełni rolę uniwersalnego znaku. A niepokojąca mroczna kolorystyka potęguje ich egzystencjalną wymowę. Natomiast polichromowane kompozycje przestrzenne, tworzone z rzeźbionych w drewnie elementów, przypominają totemy o magicznym znaczeniu.

Urodzony w 1914 roku artysta  uczył się najpierw w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu (m.in. u Stanisława Jagmina - ceramika i Jana Woronieckiego - grafika). W końcu lat 30. Musiałowicz rozpoczął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Felicjana Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. Lata okupacji spędził w Warszawie, współpracując z Departamentem Informacji Delegatury Rządu na Kraj. Dyplom zrobił po wojnie, w 1948 roku. Przez wiele lat zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym, projektował witraże, uprawiał grafikę.

Bezpośrednio po wojnie jego sztuka była silnie związana z martyrologią, tragedią Powstania Warszawskiego i zburzeniem Warszawy. (Ruiny stolicy upamiętnił w cyklu rysunków z 1945-1946 r.).

Przełomem w jego sztuce okazała się podróż do Holandii w 1956 roku, gdzie wielkie wrażenie wywarło na nim malarstwo Rembrandta i późnego van Gogha. Odtąd zaczął tworzyć ciemne, monochromatyczne obrazy o hieratycznej kompozycji, na granicy figuracji i abstrakcji, o bogatej fakturze.

Artysta jest członkiem ZPAP i międzynarodowych organizacji artystycznych, m.in. włoskich: Accademia Tibertina w Rzymie, Accademia Italiana delle Arti e del Lavoro w Parmie, Accademia Europea, Calvatone. Jego prace były pokazywane na wielu krajowych i zagranicznych wystawach w Genewie, Nowym Jorku, Kopenhadze, Mediolanie, Rzymie. W 2002 wielką retrospektywę jego twórczości zorganizowało Muzeum Narodowe w Poznaniu. Jest także laureatem prestiżowych nagród i wyróżnień m.in. Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Artysta zawsze był outsiderem. Jego kontemplacyjną sztuka wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom i próbom zaliczenia do określonych nurtów i stylów. Jak sam mówi o sobie: „Jestem samotnikiem. To przynosi mi spokój i skupienie".

Wrocławską wystawę dopełniają portretowe fotografie Henryka Musiałowicza w obiektywie Macieja Cieślaka, laureata nagrody „National Geographic" w kategorii „Ludzie". Cieślak jest fotografem, finansistą i doktorem fizyki (studiował ją na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Uniwersytecie w Heidelbergu). Najczęstszym tematem jego prac jest człowiek, jego przeżycia i relacje ze światem.

Monika Kuc

Wystawa „Musiałowicz/Cieślak" w Galerii Miejskiej we Wrocławiu czynna od 15 listopada do 14 grudnia

Znajdują się na nim obrazy i formy przestrzenne o humanistycznej wymowie, bo głównym tematem  twórczości Musiałowicza jest człowiek – jego kondycja, naznaczona poszukiwaniem drogi, samotnością i cierpieniem. Uproszczony obrys  centralnej postaci na obrazach artysty pełni rolę uniwersalnego znaku. A niepokojąca mroczna kolorystyka potęguje ich egzystencjalną wymowę. Natomiast polichromowane kompozycje przestrzenne, tworzone z rzeźbionych w drewnie elementów, przypominają totemy o magicznym znaczeniu.

Urodzony w 1914 roku artysta  uczył się najpierw w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu (m.in. u Stanisława Jagmina - ceramika i Jana Woronieckiego - grafika). W końcu lat 30. Musiałowicz rozpoczął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Felicjana Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. Lata okupacji spędził w Warszawie, współpracując z Departamentem Informacji Delegatury Rządu na Kraj. Dyplom zrobił po wojnie, w 1948 roku. Przez wiele lat zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym, projektował witraże, uprawiał grafikę.

Rzeźba
Ai Weiwei w Parku Rzeźby na Bródnie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Rzeźba
Ponad dwadzieścia XVIII-wiecznych rzeźb. To wszystko do zobaczenia na Wawelu
Rzeźba
Lwowska rzeźba rokokowa: arcydzieła z muzeów Ukrainy na Wawelu
Sztuka
Omenaa Mensah i polskie artystki tworzą nowy rozdział Biennale na Malcie
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Rzeźba
Rzeźby, które przeczą prawom grawitacji. Wystawa w Centrum Olimpijskim PKOl