Przed rokiem kłopoty rządu nałożyły się na spiętrzenie konfliktu wewnątrz PO. Teraz ten konflikt wygląda na spacyfikowany - Grabarczyka nie widać, Schetyna podążył za oficjalną interpretacją swojej roli przez Tuska i czeka na swój moment jako "rezerwa kadrowa". Bezdyskusyjna wewnętrzna pozycja premiera nie jest już jednak tak jednoznacznie konsumowana w bieżących kłopotach. W konflikcie ze służbą zdrowia sam działa Arłukowicz i nie ma powodu na interwencje ze strony premiera. Zresztą minister zdrowia jest jednym z najbardziej medialnych.

W sprawie prokuratury stanowisko przedstawia Gowin, więc i na tym odcinku nie ma powodu do zaangażowania premiera. Nieco inaczej jest w przypadku ACTA, gdzie jest spychanie odpowiedzialności między Boniego a Zdrojewskiego i jakąś rolę miał tam początkowo Sikorski. Donald Tusk przyjął pozycję arbitra do rozwiązywania problemów takich ludzi jak Arłukowicz czy Gowin. Ewentualnie rozmyśla, jak co jakiś czas pokazać, że to on rządzi. Tylko nie wiadomo, czy ma nadal kontakt z rzeczywistością i pomysł na dalsze rządzenie.

Czy rząd ma szansę zakończyć drugą kadencję w terminie?

Dziś nic nie wskazuje na to, że mogłoby być inaczej. Choć to, co jest źródłem wywrotek rządów, to nagłe i nieprzewidywalne kłopoty. Nikt na początku kadencji rządu Millera nie przewidział afery Rywina albo później seksafery w Samoobronie. Choć zaskoczenie może przyjść z innej strony. Wszyscy się spodziewali, że poprzedni rząd Tuska nie dotrwa do końca - zaczął się kryzys, mieliśmy katastrofę smoleńską i aferę hazardową. Dziś nie ma podstaw do takich spekulacji. Na pewno będzie ciężko, ale, jak widać, to nie jest powód, żeby wszystko miało się zawalić.