Ufam tym samym, iż jednak udało mi się coś „zdielać nie całkiem płocho”. Choćby tylko narazić kilku - już może - nie młodym i wcale nie koniecznie gruntownie wykształconym, ale z pewniością Wielkim w mieście. Po prostu mam nadziję – mówiąc ex-prezydentem Francji – że byłem niczym więcej niż tylko jednym z tych Polaków, który nie wykorzystali okazji by siedzieć cicho.
Nigdy nie zapomnę mego pierwszego dnia w ówczesnym dziale krajowym „Rzeczpospolitej” – haniebnego dnia morderstwa w Łodzi. Mym wielkim kolegom dziękuję za to, że pozwolili mi być drobną choć cząstką każdego następnego dnia, gdy mieliśmy poczucie sensu. Uważam rze to był wielki przywilej.
Od przeszło roku – współtworzyłem serwis „W Sieci Opinii”. Dziękuję szefom, a zwłaszcza Krzysztofowi Feusette'owi za zaproszenie do wspólnej pracy z Magdaleną Każmierczak, Justyną Satorą, Adamem Kożuchowskim wraz z autentycznie przesympatyczni przyległościami. Kochani, rozglądając się dziś po internecie nie sposob nie dostrzec, że byliśmy – jak chce bardzo współczesna polszczczyzna – trend-setterami. Byliśmy – a więc jeszcze będziemy. Przecież to jest w nas.
Wielce Szanowni, autentycznie drodzy, Czytelnicy!
Jesteście jedyną nagrodą w tej – mówiąc szczerze – niezbyt wdzięcznej pracy. Solą dla której warto wkładać kierat i iść orać ojczysty ugór. To Wam przede wszystkim dziękuję serdecznie za wszelki uwagi, zwłaszcza te krytyczne. A przede wszystkim – zwłaszcza ostatnio – szereg wyrazów wsparcia i troski o nas los.
