Aleksander Hall: Piękna karta Tomka Wołka

W wolnej Polsce Tomasz Wołek był ważną postacią medialną: redaktorem ważnych dzienników, politycznym komentatorem telewizyjnym i radiowym.

Publikacja: 21.09.2022 21:47

Tomasz Wołek

Tomasz Wołek

Foto: Tomasz Gzell, PAP

Czytaj więcej

Nie żyje dziennikarz Tomasz Wołek

Miłośnicy piłki nożnej cenili jego wiedzę, dotyczącą tej dziedziny sportu. W sprawach argentyńskiego futbolu był niekwestionowanym, najwyższym autorytetem w Polsce.

W III Rzeczpospolitej Jego poglądy ewoluowały. Przez pierwsze kilkanaście lat wyraźnie sympatyzował z prawicą i oczekiwał współpracy ugrupowań wywodzących się z solidarnościowego pnia. Obawiał się rządów SLD, widząc w tej formacji politycznych spadkobierców PRL i PZPR.

Od 2005 roku w jego poglądach następowała znacząca zmiana. Bardzo wcześnie dostrzegł zagrożenia dla ładu konstytucyjnego i demokracji związane z polityką prowadzoną przez obóz Jarosława Kaczyńskiego. Stał się jego konsekwentnym krytykiem. Zbliżył się do liberalnych i lewicowych środowisk, ale nie zapomniał o swych prawicowych korzeniach, czego świadectwem jest zwierająca wybór jego publicystyki książka „Historia pewnej prowokacji”, która ukazała się w 2020 roku.

Czytaj więcej

Robił, co lubił. Stefan Szczepłek wspomina Tomasza Wołka

Pragnę przypomnieć kartę w życiu Tomka, która miała szczególne znaczenie: jego zaangażowanie w działalność antykomunistyczną, zanim nadeszła wolna Polska. Przez całą ostatnią dekadę PRL, Tomek Wołek był jednym z liderów Ruchu Młodej Polski. Przyczynił się do odnowy „Bratniaka” i wniósł nieoceniony wkład w powstanie i linię polityczną „Polityki Polskiej”, kwartalnika politycznego, które nasze środowisko zaczęło wydawać w stanie wojennym. Był to czas, w którym następował sprawdzian ludzkich charakterów. Tomek zdał go znakomicie, działając w podziemiu. Pomimo ponurych okoliczności w działanie naszego środowiska wnosił nie tylko swe pisarskie i redaktorskie talenty, ale także – tak wówczas potrzebne – optymizm, sprawność organizacyjną i ofiarność.

Troszczył się o ukrywających się przyjaciół. Byłem jednym z nich i bardzo wiele z tamtego czasu mu zawdzięczam. Gdy ukrywałem się w Warszawie i Milanówku, starał się nie tylko o zapewnienie mi bezpiecznego schronienia, ale także psychicznego komfortu. Takich spraw się nie zapomina. W latach osiemdziesiątych Tomek był niekwestionowanym liderem warszawskiego środowiska Ruchu Młodej Polski, w którym działało wiele osób zajmujących dziś znaczące pozycje w życiu publicznym. Część z nich z czasem znacząco oddaliła się od dawnego Nauczyciela. Mam nadzieję, że zwłaszcza w tych dniach pamiętają o tym, co mu zawdzięczają.

Straciłem Przyjaciela. Dziękuję za to, że mogliśmy razem działać dla Polski w niezwykłych czasach, które przyniosły nam niepodległość.

Miłośnicy piłki nożnej cenili jego wiedzę, dotyczącą tej dziedziny sportu. W sprawach argentyńskiego futbolu był niekwestionowanym, najwyższym autorytetem w Polsce.

W III Rzeczpospolitej Jego poglądy ewoluowały. Przez pierwsze kilkanaście lat wyraźnie sympatyzował z prawicą i oczekiwał współpracy ugrupowań wywodzących się z solidarnościowego pnia. Obawiał się rządów SLD, widząc w tej formacji politycznych spadkobierców PRL i PZPR.

Pozostało 84% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Publicystyka
Maciej Strzembosz: Kto wygrał, kto przegrał wybory samorządowe
Publicystyka
Michał Szułdrzyński: Jarosław Kaczyński izraelskiego ambasadora wyrzuca, czyli jak z rowerami na Placu Czerwonym
Publicystyka
Nizinkiewicz: Tusk przepowiada straszną przyszłość. Niestety, może mieć rację
Publicystyka
Flieger: Historia to nie prowokacja
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Publicystyka
Kubin: Europejski Zielony Ład, czyli triumf idei nad politycznymi realiami