Mimo podeszłego wieku, był aktywny do samego końca. Zajmował stanowisko w bieżących sprawach i nie uznawał żadnej świętości. Kpił również z samego siebie. Do końca bronił PRL i decyzji gen. Wojciecha Jaruzelskiego o wprowadzeniu stanu wojennego.

W wolnej Polsce Tomasz Wołek był ważną postacią medialną: redaktorem ważnych dzienników, politycznym komentatorem telewizyjnym i radiowym.

Tomasz Wołek potrafił być zaborczy. I brutalny. Pamiętam, jak późną jesienią 1988 roku przy okazji kolejnego spotkania w kręgu warszawskiej „Dziekanii" (a może to był kongres środowisk liberalnych w Gdańsku?) Tomek dopadł mnie i zdrowo zrugał za „samowolną" wypowiedź na temat projektu politycznego „Dziekania" na falach Wolnej Europy. Rzeczywiście, kilka miesięcy wcześniej wystąpiłem w paryskim studiu Radia Wolna Europa w programie prowadzonym przez Bronisława Wildsteina, opowiadając z przejęciem o nowej prawicowej inicjatywie politycznej. Marginalnie wspomniałem o endeckich fascynacjach w kręgu Ruchu Młodej Polski i właśnie to tak rozwścieczyło Tomka Wołka.

Pion śledczy IPN wznawia śledztwo w sprawie zbrodni lubińskiej popełnionej 40 lat temu. Prokurator chce ustalić którzy milicjanci strzelali do demonstrantów.

Przedstawianie grabarza imperium sowieckiego jako jakiegoś wielkiego przyjaciela Polski wydaje się nieporozumieniem. Warto zachować o nim dobrą pamięć, ale już niekoniecznie okazywać wdzięczność – pisze politolog i historyk, prof. Antoni Dudek.