Igor Janke: Pekin, nasz wielki wstyd

Przypomnijmy sobie archiwalne zdjęcia z berlińskiego stadionu w 1936 roku. Adolf Hitler dumnie stoi na trybunie z wzniesiona ręką. Na dole sztandar olimpijski. Pięć barwnych kół olimpijskich obok czarnego Hakenkreuza. Zawodnicy z Francji, Włoch i Bułgarii odpowiadają Fuehrerowi starorzymskim pozdrowieniem.

Część państw rozważało bojkot imprezy, ale w końcu do tego nie doszło. Berlin 1936 był wielkim sukcesem nazistów.

Kiedy ponad 40 lat później ZSRR zajęło Afganistan, zachodni świat zachował się inaczej. Igrzyska olimpijskie w Moskwie zostały zbojkotowane. Brak sportowców z wolnego świata nie nobilitował sowieckiego reżimu

Mamy prawo oczekiwać od Lecha Kaczyńskiego i Donalda Tuska, aby nie przymykali oczu na łamanie praw człowieka

Dzisiaj wolny świat znów nie ma skrupułów, by nobilitować chiński reżim odpowiedzialny za prześladowania i śmierć tysięcy ludzi. Sportowcy całego świata będą pokornie maszerować przed przywódcami Komunistycznej Partii Chin. Największym zwycięzcą pekińskich igrzysk będą nie rekordziści w bieganiu czy skokach, ale Hu Jintao, następca Mao i Deng Xiaopinga.

Świat zachodni uznał, że rynek i biznes są ważniejsze od zasad. Skoro haniebnie mogły się zachować takie firmy jak Yahoo czy Google, symbole nowych czasów, godząc się na cenzurę, a nawet pomoc w wydawaniu oprawcom niezależnych działaczy, to decyzja MKOl została przyjęta jako coś naturalnego.

Polacy wiedzą doskonale, co oznacza totalitarny reżim, cenzura i więzienia. Słowo wolność jest ważne dla Donalda Tuska i jego przyjaciół. Obalenie totalitarnego reżimu było kluczowym doświadczeniem w życiu Jarosława i Lecha Kaczyńskich.

A Polską nie rządzi już Leszek Miller i Aleksander Kwaśniewski, których trudno podejrzewać o specjalną wrażliwość na sprawę wolności i łamania praw człowieka. Polską rządzą dziś Tusk i Kaczyński. Obaj wywodzą się z opozycji demokratycznej, obozu walczącego o wolność. Obaj oni bardzo dobrze wiedzą, jak ważna dla Polski, dla polskiej opozycji, była postawa zachodniego świata. Oni też bardzo dobrze pamiętają, że 4 czerwca 1989 roku, kiedy spełniały się nasze marzenia, kiedy pierwszy raz szliśmy normalnie głosować, w Pekinie czołgi rozjeżdżały studentów.

Od tego czasu – wbrew pozorom – niewiele się tam zmieniło. Poza tym, że chińska potęga rośnie coraz bardziej. Gospodarka ma się lepiej. Zagęszczenie w więzieniach nie jest wiele mniejsze. Według informacji podanych na stronach Parlamentu Europejskiego dziś w Chinach pozbawionych wolności w różny sposób jest ok. miliona osób.

Co będą czuć nasi politycy, co będziemy czuć my wszyscy, kiedy polscy sportowcy będą defilować przed przywódcami, którzy odpowiadają za śmierć i cierpienia tysięcy ludzi?

Nadzieje na to, że olimpiada ucywilizuje pod tym względem Państwo Środka były ułudą. Ciągle aresztuje się tam ludzi z powodów politycznych i religijnych.