Poglądy odnoszące się do domniemania konstytucyjności aktu prawnego, a także obalenia domniemania konstytucyjności aktu prawnego ulegają pewnym modyfikacjom (podobnie zresztą jak zasada racjonalności ustawodawcy). Nie jest jednak celem niniejszego opracowania wysnuwanie wizji co do tego, jak w praktyce będziemy lub powinniśmy postrzegać domniemanie konstytucyjności aktu prawnego, zwłaszcza że nie jest do przewidzenia, czy obecny system prawny zmienia się w kierunku systemu precedensowego czy „półprecedensowego", czy przyjmujemy wykładnię, która na pierwszym planie stawia zasadę efektywności prawa, czy może zakładamy, że w ogóle zmiany w tym zakresie nie zachodzą. Niezależnie od tego którą z tych dróg lub postaw przyjmiemy, i tak będziemy musieli odnosić się co najmniej do źródła, którym jest Konstytucja RP będąca najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej (art. 8 ust. 1 Konstytucji RP), a także uwzględniać to, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP). Warto zobrazować podejścia judykatury do omawianego domniemania, które wielokrotnie było przedmiotem orzecznictwa.
