Licencja pełna – jeśli umowa licencyjna nie ogranicza zakresu korzystania z wynalazku, to licencjobiorca ma prawo do pełnego zakresu używania wynalazku, tak jakby sam był jego właścicielem, taka licencja nie nakłada na licencjobiorcę limitów terytorialnych, przedmiotowych lub czasowych dotyczących korzystania.
Licencja ograniczona – wskazuje konkretne obszary, w jakich może być używany patent, te ograniczenia mogą dotyczyć czasu, terytorium lub sposobu użycia wynalazku.
Licencja wyłączna – tylko jeden licencjobiorca ma wyłączne prawo do korzystania z wynalazku, taka licencja wyklucza możliwość udzielenia licencji innym licencjobiorcom.
Licencja niewyłączna – pozwala na korzystanie z patentu przez licencjobiorcę, ale nie wyłącza możliwości korzystania z niego przez właściciela patentu ani udzielania licencji innym podmiotom. Umowę licencyjną można zawrzeć na czas określony, co oznacza, że licencja wygaśnie po upływie ustalonego terminu.
Licencja otwarta – jeżeli właściciel patentu nie chce lub nie jest w stanie ponieść opłat związanych z ochroną patentową, może udzielić licencji otwartej, która umożliwia korzystanie z wynalazku wielu licencjobiorcom jednocześnie. W przypadku złożenia oświadczenia o gotowości udzielenia licencji otwartej, opłaty okresowe zmniejszają się o połowę.
Licencja przymusowa – w wyjątkowych sytuacjach prawo daje możliwość korzystania z wynalazku bez zgody właściciela patentu. Dotyczy to sytuacji, gdy występuje stan zagrożenia państwa (np. w dziedzinie obronności, porządku publicznego, ochrony życia lub zdrowia), nadużywanie patentu (np. przez nieprodukowanie opatentowanego produktu) lub ograniczanie dostępu do niego lub patentu zależnego.