Rzecznicy praw dziecka i praw obywatelskich zastanawiają się nad konstytucyjnością art. 17 ust. 1 oraz ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=324468]ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227)[/link].
Chodzi o zasady ustalania podstawy wymiaru renty. Dla osób, które nie ukończyły 30 lat życia przed powstaniem niezdolności do pracy i dlatego nie mają dostatecznie długiego okresu ubezpieczenia (art. 17 ust. 1) oraz osób, które stały się niezdolne do pracy powyżej 30. roku życia, lecz nie przebyły dziesięciu lat w ubezpieczeniu z powodu pełnienia zastępczej lub czynnej służby wojskowej albo korzystania z urlopu wychowawczego (art. 17 ust. 3), podstawa ta jest ustalana z uwzględnieniem okresu faktycznego ubezpieczenia (pomija się zatem lata puste). W tej grupie nie zostały jednak wymienione osoby, które ukończyły 30. lat życia, lecz nie pozostawały w ubezpieczeniu dziesięciu lat wyłącznie z powodu odbywania nauki w szkole wyższej.
Zdaniem RPO także do nich powinno się stosować te korzystne zasady. Pominięcie tej grupy ubezpieczonych jest krzywdzące, bo z racji wieku i nauki nie mają długiego okresu pracy. Jest to tym bardziej uzasadnione, że właśnie w taki korzystniejszy sposób mają obliczaną podstawę wymiaru kapitału początkowego (art. 174 ust. 3a ustawy o emeryturach i rentach z FUS).
Rzecznik wystąpił w tej sprawie o stanowisko do ministra pracy.
