Nie wolno mu natomiast w rozliczeniach uwzględnić wydatków na naprawę części i urządzeń zamontowanych w celu przystosowania auta do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, np. sprzęgła automatycznego.
Takie stanowisko Ministerstwa Finansów przekazała jego rzeczniczka prasowa Magdalena Kobos w odpowiedzi na pytanie „Rz" ([b][link=http://www.rp.pl/artykul/162949,337762_Odpowiedz_Ministerstwa_Finansow_z_16_lipca_2009_r__w_sprawie_odliczenia_wydatkow_na_przystosowanie_auta_na_potrzeby_niepelnosprawnych.html]zobacz odpowiedź[/link][/b]).
[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=9ECCBCC1396FE08CF20E0A0B75685804?id=80474]Ustawa z 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] (ustawa o PIT) przyznaje w art. 26 ust. 1 pkt 6 niepełnosprawnym i bliskim mającym ich na utrzymaniu prawo do pomniejszenia dochodu o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych.
Wydatki te wskazano w ust. 7a art. 26 ustawy o PIT. W przepisie tym pkt 3 wymienia m.in. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji i ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Można by mniemać, że w tych naprawach mieszczą się także naprawy części i urządzeń zamontowanych w samochodzie w celu przystosowania go do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Jednakże, zdaniem ministerstwa, jest inaczej. [b]Samochód bowiem[/b] – tłumaczy jego rzeczniczka – [b]nie jest sprzętem, urządzeniem ani też narzędziem technicznym, o których mówi art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy.[/b]
