Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 19 kwietnia 2017 r. (I SA/Sz 168/17).
Stan faktyczny
We wniosku o interpretację podatnik wyjaśnił, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jego firma zajmuje się sprzedażą detaliczną części i akcesoriów do samochodów, w tym przez internet. Mężczyzna tłumaczył, że opłaca PIT na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. Nie jest podatnikiem VAT czynnym (zwolnienie ze względu na osiągane obroty). Małżonka podatnika również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zakres jej działalności to handel artykułami przemysłowymi przez internet.
Działalność firmowa małżonków nie dotyczy najmu ani nie ma jakiegokolwiek związku z nieruchomościami. Małżonkowie dysponują jednak lokalem mieszkalnym z garażem, który został zakupiony w 2012 r. w połowie ze środków własnych, a w połowie z kredytu. Nieruchomość ta nie jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Podatnik wyjaśnił, że mieszkanie zostało kupione w celu poprawy stanu zdrowia córek, którym lekarz rodzinny zalecił jak najczęstsze zmiany klimatu. Wnioskodawca korzysta z mieszkania przez 10 i pół miesiąca w roku. W pozostałym czasie, kiedy nie ma możliwości wyjazdu rodzinnego, wynajmuje je.
Mężczyzna podkreślił, że najem prywatnego lokalu mieszkalnego nie jest prowadzony w sposób zorganizowany i profesjonalny. Działania prowadzone w związku z najmem nie są wykonywane w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. W odpowiednim czasie złożył oświadczenie o sposobie rozliczania najmu, wybierając 8,5-proc. stawkę ryczałtu. Postanowił się jednak upewnić czy przychody uzyskiwane z najmu prywatnego mieszkania niebędącego składnikiem majątku związanym z działalnością powinny być kwalifikowane do przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy.
Fiskus odpowiedział, że podatnik nie ma takiej możliwości. Wskazał, że najem nieruchomości na krótkie pobyty jest w istocie szeregiem cyklicznych, powtarzalnych okresowo w sposób zorganizowany i ciągły czynności podejmowanych w celach zarobkowych i zawierających element działalności gospodarczej. Takie usługi, zdaniem urzędników, bez wątpienia noszą znamiona usług związanych z zakwaterowaniem i powinny zostać zakwalifikowane do pozarolniczej działalności gospodarczej.
