Towarzysze wkraczają do piekła

Talent to ja mam jak Słowacki, tylko nie mam nic do powiedzenia – mawiał Julian Tuwim i podpisać się pod tymi słowy chciałoby wielu. Ale na ten przykład inny Julian, Barnes, owszem – ma. Nie wiem co prawda, jak u tego absolwenta Oksfordu ze znajomością Słowackiego, ale z pewnością ma coś do powiedzenia. Tyle że prozą.

Publikacja: 14.12.2018 18:00

Towarzysze wkraczają do piekła

Foto: Fotorzepa

I choć zacząłem go czytać od „Zgiełku czasu", to jednak zatrzymałem się przy „Poczuciu kresu". „Wciąż czytam dużo książek historycznych i zawsze śledziłem historię, która rozgrywała się za mojego życia – upadek komunizmu, Thatcher, zamach z 11 września" – zaczyna Barnes, by zauważyć, że jakoś nie traktujemy tego z tą samą uwagą, jak to, o czym uczyliśmy się w podręcznikach. Tu się z nim z całą mocą nie zgodzę, bo nauczony przełomem 1989 roku w Polsce, co roku w czasach studenckich, czyli na początku lat 90., jeździłem do byłego Związku Sowieckiego właśnie dlatego, że na moich oczach rozpadało się jakieś imperium i chciałem być tego fascynującego wydarzenia świadkiem. Naprawdę tak wtedy o tym myślałem.

Pozostało jeszcze 81% artykułu

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Reklama
Plus Minus
Polska jest na celowniku Rosji. Jaka polityka wobec Ukrainy byłaby najlepsza?
Plus Minus
„Kształt rzeczy przyszłych”: Następne 150 lat
Plus Minus
„RoadCraft”: Spełnić dziecięce marzenia o koparce
Plus Minus
„Jurassic World: Odrodzenie”: Siódma wersja dinozaurów
Plus Minus
„Elio”: Samotność wśród gwiazd
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama