Towarzysze wkraczają do piekła

Talent to ja mam jak Słowacki, tylko nie mam nic do powiedzenia – mawiał Julian Tuwim i podpisać się pod tymi słowy chciałoby wielu. Ale na ten przykład inny Julian, Barnes, owszem – ma. Nie wiem co prawda, jak u tego absolwenta Oksfordu ze znajomością Słowackiego, ale z pewnością ma coś do powiedzenia. Tyle że prozą.

Publikacja: 14.12.2018 18:00

Towarzysze wkraczają do piekła

Foto: Fotorzepa

I choć zacząłem go czytać od „Zgiełku czasu", to jednak zatrzymałem się przy „Poczuciu kresu". „Wciąż czytam dużo książek historycznych i zawsze śledziłem historię, która rozgrywała się za mojego życia – upadek komunizmu, Thatcher, zamach z 11 września" – zaczyna Barnes, by zauważyć, że jakoś nie traktujemy tego z tą samą uwagą, jak to, o czym uczyliśmy się w podręcznikach. Tu się z nim z całą mocą nie zgodzę, bo nauczony przełomem 1989 roku w Polsce, co roku w czasach studenckich, czyli na początku lat 90., jeździłem do byłego Związku Sowieckiego właśnie dlatego, że na moich oczach rozpadało się jakieś imperium i chciałem być tego fascynującego wydarzenia świadkiem. Naprawdę tak wtedy o tym myślałem.

Pozostało jeszcze 81% artykułu

99zł za rok.
Bądź na bieżąco! Czytaj ile chcesz!

Kto zostanie nowym prezydentem? Kto zostanie nowym papieżem? Co się dzieje w USA? Nie przegap najważniejszych wydarzeń z kraju i ze świata!
Plus Minus
„Przyszłość”: Korporacyjny koniec świata
Plus Minus
„Pilo and the Holobook”: Pokojowa eksploracja kosmosu
Plus Minus
„Dlaczego umieramy”: Spacer po nowoczesnej biologii
Plus Minus
Gość "Plusa Minusa" poleca. Małgorzata Gralińska: Seriali nie oglądam
Plus Minus
„Tysiąc ciosów”: Tysiąc schematów frajdy
Materiał Promocyjny
Lenovo i Motorola dalej rosną na polskim rynku