Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Irena Lasota: Psy już nie są takie, jak kiedyś
Angielskie słowo „pet" nie przyjęło się jakoś w języku polskim. Pierwszym jego znaczeniem jest „zwierzę domowe", drugim i trzecim „ulubieniec" albo „pieszczoch". Mniej więcej 20 lat temu mój znajomy pracujący w Banku Światowym spotkał się z przedstawicielami rządu Chin, by przedyskutować nowe projekty z pogranicza rolnictwa i gastronomii. Wiceminister czegoś tam zaproponował, by Bank Światowy sfinansował farmę niedźwiedzią – z łoju produkowano by maści lecznicze, a łapy miały być sprzedawane na ozdoby. Znajomy odrzucił ten pomysł jako barbarzyński, więc lekko zdumiony wiceminister wyszedł z kolejnym: no to może by założyć olbrzymią farmę, gdzie hodowano by psy, których mięso eksportowano by do USA i do Europy. Znajomy – Joe – powiedział, że u nas nie jada się psów, gdyż one są „pets".
Tłumacz, skądinąd doskonały, nie znał tego terminu, więc Joe zaczął objaśniać, że u nas psy trzyma się w domu – lekkie zdziwienie; że psy karmi się specjalną karmą (produkowaną zresztą najczęściej w Chinach, już nie będę sugerować z czego) – tu Chińczycy zaczęli szeptać do siebie podnieceni, a gdy jeszcze usłyszeli, że psom nadaje się imiona – zaczęli się tarzać ze śmiechu.
Sytuacja się jednak zmieniła przez ostatnie lata wraz z rozwojem komunistycznego kapitalizmu. Około 100 milionów psów i kotów zamieszkuje obecnie Chiny – głównie w miastach – jako zwierzęta domowe. Z kolei ilość zjadanych psów jest ponoć kilkakrotnie mniejsza. Sytuacja w USA też się zmieniła w ostatnich dekadach. „Pets" są coraz częściej nazywane członkami rodziny, nie bierze się ich już ze schroniska, ale adoptuje, wypełniając długie, intymne i czasem podstępne formularze.
Reklama
Plus Minus
Kino, które smakuje. Jak jedzenie na ekranie karmi zmysły i wyobraźnię
Kino o jedzeniu kusi zmysły – pachnie, smakuje i syci wyobraźnię – ale tak naprawdę opowiada o czymś więcej: o w...
Plus Minus
Paul Cézanne w Prowansji: śladami mistrza nowoczesnego malarstwa
Lubił zwyczajne życie, prostą prowansalską kuchnię i pejzaż. Malując aleje kasztanowców, owoce, ciągle ten sam w...
Plus Minus
„Piątka dla zwierząt” – ustawa, która wstrząsnęła PiS i wciąż dzieli polityków
Kryzys polityczny, jaki wybuchł po uchwaleniu przed pięcioma laty „Piątki dla zwierząt”, był najpoważniejszym we...
Plus Minus
Syn Lwa Pandższiru: Talibowie to brutalna mniejszość
– Lew Pandższiru przebudzi się w sercach i duszach setek tysięcy afgańskich patriotów – mówi „Plusowi Minusowi”...
Plus Minus
Tomasz P. Terlikowski: Realizm Leona XIV
Papież niewątpliwie uspokoił model komunikacji papieskiej. Ton i styl wypowiedzi Leona XIV są o wiele spokojniej...
