Już za 19 zł miesięcznie przez rok
Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Czytaj, to co ważne.
Reklama
Upalny zew przygody
Enrico Casarosa, nominowany do Oscara za krótkometrażową animację „La Luna" (2011), przy okazji swojego nowego filmu „Luca" po raz pierwszy sprawuje pieczę nad projektem tak dużym. Jednak doświadczenia mu nie brakuje, bo z należącą do Disneya wytwórnią Pixar związany jest już od czasu „Aut" (reż. John Lasseter, 2006). Asystował też przy powstawaniu takich hitów studia, jak „Ratatuj" (reż. Brad Bird, 2007), „Odlot" (reż. Pete Docter, Bob Peterson, 2009) czy wreszcie „Coco" (reż. Lee Unkrich, Adrian Molina, 2017). Każdy kolejny z tych tytułów wydawał się przy tym lepszy od poprzedniego. Tymczasem „Luca" ma nikłe szanse, by znaleźć się w ścisłej czołówce utworów wyprodukowanych przez korporację. Nie oznacza to bynajmniej, że jest to kino nieudane. Jak na Pixara przystało, znajdziemy tu uniwersalne przesłanie o tolerancji, znaczeniu przyjaźni, konieczności walki z terrorem i tyranią, a także – co znamienne – o prymacie nauki nad banialukami.
Film Casarosy to historia ulokowana na włoskim wybrzeżu, skąpanym w gorącym słońcu. Ciepło aż bije z ekranu nie tylko za sprawą tonacji kolorystycznej, ale również samej faktury obrazu, jak i zmieniającej się raz po raz techniki animacji (od komputerowej po bardziej tradycyjną kreskę, przypominającą rysunki wykonane przez dziecko). Film opowiada o dwóch młodych stworkach (potworach?) mieszkających na co dzień w wodzie i eksplorujących nieznany im oraz ponoć szalenie niebezpieczny świat ludzi. Luca oraz Alberto, bo o nich mowa, marzą o życiu na powierzchni. Zakazany owoc jest wszak najpyszniejszy. Przebywanie w głębinach to egzystencja bezpieczna, jak sugerują przewrażliwieni rodzice głównego bohatera, a wynurzania się zabraniają im, gdyż wiedzą, że na twardym gruncie czyhają liczne zagrożenia, których źródłem są ludzie. Ale co z tego, skoro bytowanie w ukryciu jest zwyczajnie nudne?
Reklama
Plus Minus
Michał Szułdrzyński: Prezydent Karol Nawrocki przekłuwa balonik narodowej dumy
Weto Karola Nawrockiego do ustawy o pomocy uchodźcom wojennych uderza w Ukraińców, ale jeszcze mocniej w nasze p...
Plus Minus
„Wyrok”: Wojna zbawienna, wojna błogosławiona
Co nie do końca udaje się Ishbel Szatrawskiej w fabule, pisarka nadrabia stylem. Pod tym względem „Wyrok” jest r...
Plus Minus
„Arnhem. Dług hańby”: Żelazne spadochrony
Lektura „Długu hańby” wywołuje gorycz: brygadę Sosabowskiego montowano po to, by zrzucić ją w Polsce podczas wal...
Plus Minus
„Najdalsza Polska. Szczecin 1945-1950”: Miasto jako pole gry
Choć w Szczecinie zaangażowanych regionalistów nie brakuje, to obszerną i przystępną pracę o ich mieście stworzy...
Plus Minus
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima”: Niby nie rewolucja, ale wciąga
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima” bazuje na popularnym serialu animowanym zarówno fabularnie, jak i wizualnie.
Materiał Promocyjny
Jak sfinansować rozwój w branży rolno-spożywczej?
Kiedyś dotacje, teraz raczej kredyty na preferencyjnych warunkach. Podejście Brukseli do finansowania rozwoju przedsiębiorstw z branży rolno-spożywczej ewoluuje, ale niezmienne jest to, że wciąż firmy mogą liczyć na wsparcie. Co więcej, już nie tylko ze środków unijnych, ale także krajowych.
