Co dzień, gdy włączam radio, dziecięcy głos uczy mnie, jak żyć. W radiowej reklamie samochodu pewien chłopiec z powagą eksperta doradza, jak wziąć najkorzystniejszy kredyt. Kompetentnie i rzeczowo wyjaśnia warunki oferty, a dla pogrążenia mnie w dorosłej nieporadności dorzuca jeszcze, że wszystko to przecież jest „dziecinnie proste!". Włączam telewizor, a tam synek uczy tatę, jak jeść ciastko z kremem. Okazuje się, że przełknięcie najzwyklejszej markizy jest niemożliwe bez fachowego doradztwa czterolatka. Dzieci coraz częściej stają się adwokatami konsumenckich pragnień. Jako bohaterowie i narratorzy reklam ciągną dorosłych za łokieć, wieszają się u rękawa lub przekonują z pomocą logicznych argumentów: „Kupmy to! Tu i teraz, bo się opłaca!". Nie proszą wcale o domki dla lalek i resoraki, tylko najprawdziwsze mieszkania i samochody.

To z pewnością efekt analizy jakichś kosztownych badań przeprowadzonych na reprezentatywnej grupie, w której jak zwykle się nie znalazłam. Z badań tych – zgaduję – niezbicie wynika, że dorośli klienci nad wyraz często ulegają namowom, błaganiom lub łzawym szantażom swoich synów, córek, siostrzeńców i wnucząt. Co więcej wierzą, że dzieci lepiej niż oni rozumieją współczesny świat. Wiedzą, czego warto chcieć i jak być na czasie. Handlowcy robią z dzieci pas transmisyjny dla swoich produktów. Mama i tata jedynie formalnie są właścicielami portfeli, w rzeczywistości ich finansami dysponują nieletni.