Aktualizacja: 23.12.2015 15:27 Publikacja: 23.12.2015 14:40
Foto: Fotorzepa
Zacne są opowieści o narodowej zgodzie i pojednaniu, ale jak dalece prawdziwe? O ile częściej mamy do czynienia z nieufnością, podchodami, intrygą, którym kres kładzie dopiero śmierć albo bezsilność przeciwników? Kto chce, niech krzyczy: „Wiwat wszystkie stany!". Kto chce, niech ze zgrozą czyta wspomnienia Polaków.
Przejmujący schemat, jaki można w nich dostrzec, obecny jest w naszych dziejach co najmniej od czasów Kongresówki: grono ludzi nieobojętnych sprawom publicznym, w młodości nieraz połączonych udziałem w wielkim zrywie (wojnach napoleońskich, powstaniu listopadowym, konspiracjach warszawskich „niepokornych" pod koniec XIX wieku), z czasem dzieli się w sporze o wybór strategii, przywódcy, metod, przeciwników – i nie ma odtąd intrygi, której by nie zawiązali przeciw „tamtym". A nie ufają im za grosz, bo znają ich przecież jak zły szeląg: jak siebie samych.
Wszyscy wiemy, że kiedyś było lepiej. Polityka wyglądała zupełnie inaczej, miała inny poziom i klimat, a debaty...
Nowy spektakl Teatru Współczesnego za dyrekcji Wojciecha Malajkata pokazuje, że warto szukać w teatrze wzruszenia.
Nadmierne i niepoprawne stosowanie leków to w Polsce plaga. Książka Arkadiusza Lorenca pokazuje tło tego problemu.
„Ale wtopa” to gra, przez którą można nieźle zdenerwować się na znajomych.
„Thunderbolts*” przypomina, że superbohaterowie wcale nie są doskonali.
W debacie o rynku pracy nie można zapominać o człowieku. Ideałem dla większości pozostaje umowa o pracę, ale technologie i potrzeba elastyczności oferują nowe rozwiązania.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
