Jak sobie radzono w czasie okupacji, jakie wtedy były papierosy? Przede wszystkim w ruch poszły maszynki, którymi nabijano tytoń w tutki, najczęściej marki Herbewo. Tytoń, tzw. samosiejka, kupowany był osobno. Lekkie to było, napalić się nie było można. Postacią popularną na ulicy był sprzedawca papierosów. Cały kram miał w walizce zawieszonej na szyi. Wybór był dosyć bogaty.

„Aus welchem Grund ist Juno rund?" (Z jakiego powodu juno są okrągłe?). Były to grube niemieckie papierosy o dziwnym wówczas, dokładnie okrągłym, przekroju. „Aus guten Grund ist Juno rund" – Z dobrego powodu – brzmiała odpowiedź. Były to lekkie papierosy, coś w rodzaju przedwojennych egipskich. Również smak siana miały popularne R6, nieco wytworniejsze. Handlarze skupowali je od niemieckich żołnierzy. Na miejscu, czyli w Generalnej Guberni, produkowano junaki, czyli haudegeny. Ustnikowe, pakowane po 100 sztuk, o ciężkim do strawienia smaku i zapachu. Co tydzień lub dwa obywatel GG otrzymywał setkę junaków i na pociechę pół litra czystej z czerwoną kartką. Neutralizowała machorkowy zapach tytoniu. Były również, robione na wzór przedwojennych, mewy, 100 sztuk w puszce. Lekko aromatyzowane – möve.