Trzynasty grudnia 1981. Dom teścia Grzegorza Ciechowskiego, gdzie muzyk mieszkał po ślubie. Walenie do drzwi. Wchodzi milicja. W brutalny sposób zabierają ojca żony – starszego mężczyznę, działacza „Solidarności". Pawłowi Kuczyńskiemu, basiście Republiki, internowano siostrę. Gitarzysta Zbigniew Krzywański zobaczył czołgi z okna akademika, wybudzony z drzemki podczas wesela kolegi z pokoju. – Nie musieliśmy czekać na wystąpienie generała, by wiedzieć, że dzieje się coś niedobrego – wspomina Krzywański. – Kiedy nazajutrz spotkaliśmy się na mieście, klęliśmy jak szewcy. Paweł Kuczyński krzyczał, że idzie do urzędu paszportowego i natychmiast emigruje z kraju. Ja musiałem wyjechać z Torunia, z akademika, bo tylko najstarsze roczniki miały prawo pobytu na terenie uczelni. Była niedziela. We wtorek mieliśmy zagrać w Sali Kongresowej przed Izabelą Trojanowską, a nie można było robić prób. Początkowe przerażenie ustąpiło determinacji, chcieliśmy grać! – mówi.

Czerwiec 1983. Koniec stanu wojennego. Autobus Republiki. Z głośników płynie smutna muzyka Chopina. Goście i osoby towarzyszące zespołowi zaczynają się niepokoić, czy przypadkiem nic się nie stało. Nagle słychać głos spikera: „Przerywamy program. Wiadomość z ostatniej chwili. Dziś dokonano zamachu na generała Jaruzelskiego, który został przewieziony do szpitala i mimo reanimacji zmarł wskutek odniesionych ran". – Trzeba było widzieć reakcję naszych gości! – uśmiecha się Zbigniew Krzywański. – Niektórzy chcieli flaszki otwierać. Inni pytali: „Co teraz będzie?". Pozwalaliśmy sobie na takie dowcipy. Ten wykonał Paweł „Siła", z wykształcenia prawnik, nasz ochroniarz, z którym mogliśmy konie kraść. Włączył muzykę, użył autobusowego mikrofonu.

Mało znany jest konspiracyjny epizod Ciechowskiego. – To było na przełomie liceum i studiów – wspominał. – W Toruniu powstała organizacja, totalna amatorka. Filomaci i Filareci byli przy tym superzorganizowani. Biegaliśmy z ulotkami po Toruniu, robiliśmy napisy na murach, potem się cieszyliśmy, gdy przyjeżdżała ekipa i brała próbki farby. Ktoś z naszej grupy wpadł, miał rozmowy na SB.