Aktualizacja: 22.06.2012 11:38 Publikacja: 22.06.2012 11:38
Foto: Plus Minus
Nie było dotąd takiej książki w naszej krytyce literackiej – i coś mi mówi, że długo nie będzie. Sam mam kłopot z jej zaklasyfikowaniem, bo to trochę prywatna encyklopedia polskiej fantastyki, trochę kronika bojów ideologicznych i artystycznych, jakie toczyły się wokół różnych odmian science fiction przez ostatnie dekady, a na pewno żarliwe wyznanie wiary w potęgę fantastyki jako metody opisywania i dekodowania rzeczywistości.
Parowski jest kronikarzem cierpliwym, skrupulatnym i niesłychanie literaturze przyjaznym (sprawom filmowym poświęcona będzie druga część jego pracy). Zdaniem niektórych zbyt przyjaznym: swego czasu była to jedna z kości niezgody między nim a częścią polskich autorów, którzy uważali, że jako szef działu literatury polskiej „Fantastyki" (potem naczelny „Nowej Fantastyki") zbyt często promuje dziwaczne eksperymenty kosztem solidnej, rzemieślniczej i czystej gatunkowo roboty.
W dzisiejszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus” Daria Chibner rozmawia z Konstantym Pilawą z Klubu Jagiell...
Urzeka mnie głębia głosu Dave’a Gahana z zespołu Depeche Mode oraz ładunek emocjonalny ukryty między jego słowam...
„28 lat później” to zwieńczenie trylogii grozy, a zarazem początek nowej serii o wirusie agresji. A przy okazji...
„Sama w Tokio” Marie Machytkovej to książka, która jest podróżą. Wciągającym odkrywaniem świata bohaterki, ale i...
Lubił się wygłupiać, miał dar naśladowania, był spontaniczny. Tymczasem utrwalono w Polakach wizerunek Fryderyka...
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
