Bankier inwestycyjny odłożył słuchawkę telefonu. Zwykle nie musiał dzwonić, bo w swoim biurze na najwyższym piętrze budynku położonego w najdroższej dzielnicy świata miał system komunikacji sterowany myślami. Wielkie tysiąccalowe ekrany wyświetlały ceny akcji, towarów i kursy walut z całego świata. Wystarczyło, że pomyślał o jakimś wykresie i natychmiast uruchamiały się mechanizmy zmieniające ceny w kierunku, jaki w danej chwili przypadł mu do gustu.

Pomyślał o cenach akcji w USA – wkrótce Rezerwa Federalna zwiększała ilość druku pieniądza, a ceny akcji rosły. Pomyślał o kursie jena i wkrótce politycy w Japonii kazali Bankowi Japonii drukować zyliony jenów, żeby kurs jena się załamał. Bankier inwestycyjny lubił nowinki technologiczne i często z nich korzystał.

Właśnie weszła jego sekretarka, przyszłoroczna Miss Świata, która wniosła filiżankę jego ulubionej kawy. Uwielbiał ten widok: piękna blondynka, kołysząc biodrami, zbliżała się do jego biurka, wykonanego z drewna, na którym tysiące lat wcześniej chiński cesarz podpisywał dekrety. Mimo że wejście do gabinetu od jego biurka dzieliła odległość 500 metrów, jego perfekcyjny wzrok mógł rozkoszować się błękitem oczu sekretarki, a jego nadzwyczajny węch już przekazywał do najwybitniejszego mózgu wszech czasów bukiet zapachu kawy z krzaków plantacji posadzonej specjalnie dla niego. Każde ziarenko kawy było tam pielęgnowane przez  dziewice sprowadzane specjalnie w tym celu z Wenezueli.