[b]Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny (sygnatura akt II OSK 1865/09).[/b]
Stwierdził, że art. 19 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=DA50EB690CD580C0B6BBB53E20DDACAC?id=163433]ustawy o samorządzie gminnym[/link] (dalej: usg) jest podstawą do uznania interesu radnego, który chce zostać przewodniczącym rady, za interes prawny, ponieważ przesądza o jego biernym prawie wyborczym.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 usg rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady w głosowaniu tajnym.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, NSA przypomniał, że interes prawny istnieje wtedy, kiedy można wskazać przepis prawa (materialnego, procesowego czy ustrojowego), z którego można wywieść dla danego podmiotu (radnego) określone prawa lub obowiązki. Nie ulega wątpliwości, że takim przepisem jest art. 19 usg.
Nie bez znaczenia jest również treść art. 25 ust. 8 usg. Przepis ten stanowi, że [b]rada gminy podczas ustalania wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego.[/b] Oznacza to, że przewodnicy otrzyma wyższą dietę. To już wystarczy – zdaniem sądu – do wskazania, że głosowanie w sprawie wyboru na przewodniczącego dotyczy interesu prawnego o charakterze majątkowym kandydata na to stanowisko.
