Obniżone stawki można podwyższyć stosując współczynniki

Tak orzekł WSA w Łodzi 17 maja 2011 (I SA/Łd 401/11).

Skarżąca spółka z o.o. amortyzuje środki trwałe (maszyny służące do produkcji płytek ceramicznych), stosując metodę liniową z obniżonymi stawkami amortyzacyjnymi zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Po upływie okresu, w którym możliwe jest korzystanie ze zwolnień podatkowych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, planuje podwyższyć roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych do wysokości maksymalnej, która równa jest stawce wynikającej z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o CIT) powiększonej o odpowiedni współczynnik z art. 16i ust. 2 ustawy o CIT (stosowany m.in. dla środków trwałych używanych w warunkach złych, pogorszonych, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu).

We wniosku o wydanie interpretacji przepisów spółka zapytała, czy będzie to prawidłowe. Organ podatkowy uznał, że skoro spółka stosowała dotychczas obniżone stawki amortyzacyjne, to decydując się na ich podwyższenie będzie mogła co najwyżej powrócić do stawek podstawowych wynikających z wykazu. Oznacza to, że w tym wypadku nie będzie możliwe zastosowanie współczynników modyfikujących stawki amortyzacyjne, o których mowa w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT.

Sąd uchylił interpretację, nie podzielając stanowiska organu. Orzekł, że przy zastosowaniu literalnej wykładni ustawy o CIT nie można stwierdzić, że podatnik, który obniżył stawki amortyzacyjne na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie ma prawa następnie ich podwyższyć, stosując art. 16i ust. 2 tej ustawy (przyjmując wskazane tam współczynniki).

Skoro przepisy ustawy o CIT expressis verbis nie formułują takiego zakazu, to planowana przez spółkę zmiana kwoty odpisów amortyzacyjnych od posiadanych przez nią środków trwałych jest zgodna z prawem.

Autor jest współpracownikiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Komentuje Maciej Żurek, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)

Na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT podatnicy mogą dowolnie obniżać stawki wymienione w wykazie stawek amortyzacyjnych w załączniku do ustawy o CIT. Zgodnie z dominującym dziś stanowiskiem organów podatkowych podatnicy mają także prawo podwyższać obniżone wcześniej stawki amortyzacyjne, ale tylko do wysokości stawek wynikających z wykazu.

Co w sytuacji, gdy podatnik chciałby uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne podwyższyć, ale nie do wysokości wynikającej z wykazu, lecz od razu powiększonej o odpowiedni współczynnik zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o CIT? Przepis ten mówi, że podatnicy mogą podane w wykazie stawki podwyższać:

- dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych (o współczynnik maks. 1,2) i złych (o współczynnik maks. 1,4),

- dla maszyn i urządzeń używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej (o współczynnik maks. 1,4) oraz

- dla niektórych maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu (o współczynnik maks. 2,0).

Definicje warunków złych, pogorszonych itd. zostały zawarte w objaśnieniach do wykazu.

Zgodnie z aktualnymi interpretacjami organów podatkowych, w tym będącą przedmiotem omawianego rozstrzygnięcia sądu (ale także m.in. interpretacją Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 lutego 2011, ILPB4/423-329/10-4/ŁM), takie podwyższenie nie jest możliwe w sytuacji uprzednio obniżonych stawek.

WSA w Łodzi orzekł, że stanowisko fiskusa nie ma uzasadnienia. Wyrok ten jest dobrą wiadomością dla podatników, którzy z określonych względów (np. z powodu korzystania ze zwolnienia podatkowego w specjalnej strefie ekonomicznej lub ponoszenia straty podatkowej) zredukowali wysokość odpisów amortyzacyjnych, a obecnie rozważają ich podwyższenie (które wchodzi w grę począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego po ich obniżeniu).

Zgodnie z rozstrzygnięciem sądu nie ma przeszkód, by w tym momencie zastosowali stawkę podwyższoną o współczynnik wymieniony w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT (zgodnie ze stanowiskiem organów powinni najpierw powrócić do stawki z wykazu, a dopiero potem mogą zastosować współczynnik podwyższający, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 3 i 4).

Reasumując, omawiany wyrok, jeśli stanie się prawomocny, będzie dodatkowym argumentem przemawiającym za działaniami optymalizacyjnymi w obszarze amortyzacji, które mogą być skutecznym instrumentem modyfikującym obciążenia podatkowe spółki w czasie.

Zobacz więcej w serwisie:

Dobra Firma

Podatki i księgi