W marcu Rada Miasta Lublin uchwaliła maksymalną marżę (8 proc.) stosowaną w dystrybucji biletów jednorazowych za przejazd środkami lokalnego transportu zbiorowego realizowanego na zlecenie Zarządu Transportu Miejskiego. Jako podstawę prawną wskazała art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej i art. 3 ust. 1 pkt 7, art. 3 ust. 1 oraz art. 9 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1D850B5FD649DDEDAB4B3C3FE37ADCA2?id=162528]ustawy o cenach[/link].
Wojewoda uznał, że podjęto uchwałę bez podstawy prawnej, i stwierdził jej nieważność. Argumentował, że podany przepis ustawy o gospodarce komunalnej umożliwia ustalenie cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej, czyli takie, które mają na celu nieprzerwane i bieżące zaspokajanie zbiorowych potrzeb.
Dystrybucji biletów jednorazowych nie sposób uznać za usługi komunalne, gdyż jest to działalność o charakterze komercyjnym.
Jego zdaniem kompetencja do podjęcia takiej uchwały nie wynika też z ustawy o cenach. Pozwala ona radzie gminy ustalać ceny urzędowe za usługi przewozowe transportu zbiorowego oraz przewozy taksówkami na terenie gminy, ale nie prowizję w dystrybucji biletów jednorazowych.
W skardze RM zwróciła uwagę, że skoro kilka miesięcy temu utworzyła nową jednostkę budżetową ZTM, która ma się zajmować organizacją i zarządzeniem komunikacją miejską, w tym organizacją dystrybucji i sprzedaży biletów, to musiała też ustalić maksymalną marżę będącą składnikiem ceny biletu.
