[b]Ten obowiązek potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 21 kwietnia 2010 r. (I SA/Ol 806/09).[/b]
Sprawa dotyczyła zaległości w PIT powstałej na skutek niewpłacenia zobowiązania wykazanego w zeznaniu podatkowym. Podatnik zwrócił się do naczelnika urzędu skarbowego o umorzenie zaległości, powołując się na trudną sytuację osobistą, brak jakiegokolwiek majątku, dochodów, środków finansowych, długi, problemy ze zdrowiem oraz przebywanie w zakładzie karnym. Stwierdził, że w obecnej sytuacji odmowa umorzenia zaległości zagrozi jego egzystencji.
Podstawą prawną decyzji o umorzeniu zaległości podatkowej jest art. 67a § 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=90AA1071CD9DD317169369A2BA01181B?id=176376]ordynacji podatkowej[/link], który mówi, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
W decyzji odmownej naczelnik urzędu skarbowego wyjaśnił, co rozumie pod pojęciem ważny interes podatnika przemawiający za umorzeniem zaległości podatkowej. W jego opinii zachodzi on wtedy, gdy z powodu szczególnych, nadzwyczajnych okoliczności czy wypadków losowych następuje znaczne pogorszenie warunków życia podatnika, wskutek czego nie jest on w stanie uregulować zaległości podatkowych.
[b]Organ podatkowy przyznał, że okoliczności przedstawione przez podatnika potwierdzają jego trudną sytuację, a zatem uzasadnione jest powołanie się na ważny interes w umorzeniu zaległości[/b]. Niemniej jednak uznał, że [b]sposób powstania zaległości nie uzasadnia udzielenia tej ulgi.[/b] Z wyjaśnień podatnika nie wynika bowiem, aby w terminie wpłaty zobowiązania zaistniały jakieś okoliczności uniemożliwiające wypełnienie tego obowiązku.
