[b]Tak uznała Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 1 kwietnia 2010 r. (ILPP2/443-57/10-2/BA).[/b]
Spółka wystawiała coraz więcej faktur VAT. Przechowywanie rosnącej dokumentacji powodowało trudności techniczne i wzrost kosztów wydruku i segregacji danych. W związku z tymi niedogodnościami spółka postanowiła przechowywać papierowe faktury otrzymane od kontrahentów w formie elektronicznej, gwarantując jednocześnie nienaruszalność zawartych w nich danych. Powzięła jednak wątpliwość co do zgodności takiego sposobu archiwizacji faktur z prawem.
We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych zajęła stanowisko, że nie zabraniają one archiwizacji faktur w formie elektronicznej, nie ma też regulacji, która nakazywałaby używanie w tym celu nośnika papierowego czy też wprowadzała obowiązek podpisywania dokumentu.
Jako argument przytoczyła m.in. [b]wyrok NSA z 3 listopada 2009 r. (I FSK 1169/08),[/b] w którym sąd wyraźnie stwierdził, że obowiązku przechowywania kopii faktur nie należy utożsamiać z koniecznością wydrukowania każdego dokumentu, ale z umożliwieniem wykonania takiego wydruku na każde żądanie kontrolującego.
Organ zauważył, że przepisy o VAT przewidują dwie formy wystawiania faktur: papierową i elektroniczną. Faktury danego typu należy wystawić co najmniej w dwóch egzemplarzach. Nie ma zatem możliwości wystawiania faktury w formie papierowej, a przechowywania jej w formie elektronicznej. Zdaniem izby w formie elektronicznej może być przechowywana tylko taka faktura, która pierwotnie została w takiej formie wystawiona.